Coccygodynie: symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On 30-2022-XNUMX

Coccygodynie is een intense pijn in het stuitbeen en aan het einde van de lumbale wervelkolom. De pijn die uitstraalt in de onderrug en het soms moeilijk maakt om zelfs maar te gaan zitten of alledaagse activiteiten uit te voeren, zoals het strikken van schoenen, kan te wijten zijn aan een ontsteking van het stuitbeen: coccygodynie

Wat is coccygodynie?

Coccigodynie of coccidynie, van het Griekse kòkkux = 'coccyx' en odùne = 'pijn', verwijst niet naar een specifieke pathologie, maar naar een pijnlijke symptomatologie die voortkomt uit een ontstekingstoestand aan het einde van de wervelkolom, het osteo-ligamenteuze gebied van het stuitbeen, gelegen ter hoogte van het anale gebied en de gluteale plooi.

Coccidynie treft vooral een populatie met een gemiddelde leeftijd van 40 jaar, in 60-70% van de gevallen vrouwen.

De redenen kunnen liggen in de grotere bekendheid van het stuitbeen bij vrouwen in vergelijking met mannen, dus in hun grotere vatbaarheid voor dit type ontstekingstoestand.

Bovendien is een ander element dat de vrouwelijke prevalentie van coccygodynie kenmerkt, de frequente associatie met de menstruatiecyclus en, in sommige gevallen, met trauma dat tijdens de bevalling wordt gegenereerd.

Symptomen van coccygodynie

Dit syndroom manifesteert zich, zoals eerder vermeld, met pijn in het stuitbeengebied, dat soms echter ook de aangrenzende gebieden kenmerkt, zoals de lumbale wervelkolom en billen, en acuter kan worden:

in een zittende positie;
bij het verplaatsen van een zittende naar een staande positie;
wanneer er druk wordt uitgeoefend op het getroffen gebied.

De oorzaken

De onderliggende oorzaken van deze pijnlijke manifestatie kunnen als volgt worden samengevat:

direct trauma: een klap of een verwonding aan het stuitbeengebied kan de oorzaak zijn van een ontsteking, met de volgende statistische differentiaties:
trauma door een val in ongeveer 25% van de gevallen;
mild maar herhaald trauma, zoals bij sporten zoals fietsen en roeien, bij ongeveer 12%;
bevallingstrauma, in ongeveer 12%;
trauma door chirurgische behandeling in ongeveer 5% (minstens 50% van deze operaties uitgevoerd in de 'lithotomiepositie', dwz met de patiënt op zijn rug met zijn knieën uit elkaar).
onbekende oorzaak (idiopathisch);
prostatitis: dus als gevolg van een ontsteking van de prostaat.
tumor: aan de basis van coccygodynie kan, zeldzamer, ook een neoplasma zijn zoals bijvoorbeeld
chordoom: een tumor die zich gewoonlijk ontwikkelt aan de basis van de nek of ruggengraat;
reuzenceltumor of osteoclastoom: botneoplasma dat wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van reuzencellen en dat voornamelijk voorkomt in lange botten zoals het dijbeen en het scheenbeen;
intradurale schwannoom: tumor die de Schwanna-cellen in de spinale zenuwen aantast;
perineurale cysten (Tarlov's cysten): pockets met hersenvocht die ontstaan langs de wervelkolom en in het bijzonder in het sacrale gebied;
intraossale lipoom: vetweefsel dat zich in het bot vormt;
rectaal carcinoom: kanker van het rectum, het deel van de darm dat zich het dichtst bij de anus bevindt;
sacrale hemangioom: een proliferatie van de epitheelcellen van de bloedvaten in het sacrale gebied;
bekkenmetastasen, vaak van prostaatkanker.

Diagnose van coccygodynie

De diagnose coccygodynie is puur klinisch, dat wil zeggen dat de patiënt pijn en/of pijn in de anale plooi vertoont.

Bevestiging wordt gedaan door injectie van een lokaal anestheticum in het stuitbeengebied: als de pijn gerelateerd is aan dat gebied, zal de proefpersoon onmiddellijk verlichting ervaren.

Dit is nodig voor een gedifferentieerde geschiedenis van pijn in andere gebieden in de lagere wervelkolom en het bekkengebied die coccygodynie kunnen simuleren.

Als de verdovingstest positief is, volgt dynamische radiografie of MRI, die zal uitwijzen of het stuitbeen ontwricht is wanneer de patiënt op het punt staat te gaan zitten.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Dynamische röntgenfoto's kunnen de oorzaak van pijn identificeren bij ongeveer 68% van de patiënten, terwijl botscan en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) zowel botbreuken als neoplastische ziekten kunnen detecteren of uitsluiten.

Als de diagnose coccydynie wordt vermoed, moet worden verwezen naar een chirurg die ervaring heeft met spinale chirurgie, dwz een neurochirurg of orthopedist.

Remedies

De meerderheid van de patiënten vertoont een verbetering of zelfs volledige verdwijning van de symptomen binnen 3 maanden na de diagnose van coccydynie, door conservatieve behandeling, die in wezen is gebaseerd op

medicamenteuze behandeling met: niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen; milde pijnstillers; spierverslappers (myorelaxanten);
rubberen kussen met de klassieke 'donut'-vorm, gebruikt om de druk op het stuitbeen in zittende positie te verminderen;
lendenbanden en stoelen met lendensteun, om de gewenste lordose te behouden.

Patiënten die echter in ongeveer 20% van de gevallen verbetering ervaren met conservatieve behandeling, kunnen in het eerste jaar een herhaling van de symptomen ervaren.

In deze situaties kan de keuze zijn om conservatieve behandeling te herhalen of om meer gerichte strategieën te implementeren.

Coccygodynie-therapie voor refractaire gevallen

Voor de meest hardnekkige klinische gevallen die resistent zijn tegen conservatieve therapie tegen coccygodynie zijn daarom de meest aangewezen wegen

Lokale injecties: lokaal toegediende corticosteroïden en anesthetica, die in ongeveer 60% van de gevallen een verbetering teweegbrengen.
Manipulatie van het stuitbeen: door specifieke bewegingen wordt de juiste positionering en soepelheid van het gewricht verbeterd of zelfs hersteld. In 85% van de gevallen is er verbetering van het ziektebeeld als de manipulatie wordt uitgevoerd in combinatie met lokale injecties met cortisone en verdoving;
lokale infiltratie met zuurstof-ozon (zuurstof-ozontherapie), wat een ontstekingsremmend effect heeft.
fysiotherapie met behulp van tecartherapie en magneettherapie, rekoefeningen en toepassing van warmte om de houding te verbeteren;
coccygectomie: de chirurgische verwijdering van het stuitbeen (met name het mobiele gedeelte), die tot 20% van de patiënten met coccygodynie kan treffen. De chirurgische ingreep bepaalt in 90% van de gevallen een klinische verbetering, maar het is uiteraard de meest extreme oplossing, geïndiceerd voor patiënten bij wie alle andere therapieën hebben gefaald met verdwijnen van het symptoom.