Pediatria / ARFID: selektywność lub unikanie pokarmu u dzieci

By Krystiana Antonina On Grudnia 5, 2022

Zespół unikania/restrykcji przyjmowania pokarmu (ARFID) jest zawarty w DSM-5 w kategorii Zaburzenia odżywiania i odżywiania

Zastępuje diagnozę zaburzeń odżywiania wieku dziecięcego lub wczesnej młodości zawartą w DSM-IV-TR.

Sformalizowany jako diagnoza w DSM-5 (2013), ARFID został niedawno włączony do ICD-11 (2018).

Ale co to znaczy, kiedy mówimy o ARFID?

Jeśli myślimy o dzieciach, bardzo często spotykamy maluchy, które są bardzo selektywne w swoich wyborach żywieniowych.

Są oznaczone jako „wybredne”, wprowadzają te same (niewiele) pokarmy i wydają się nie być zainteresowane jedzeniem.

Taka postawa jest często źródłem wielkiego zaniepokojenia rodziców, którzy zwracają się do swojego pediatry o poradę i wskazówki.

Oczywiście ARFID nie dotyczy wszystkich tych dzieci. Aby zdiagnozować takie ograniczenie wyboru pokarmu, musi być z nim związane istotne upośledzenie zdrowia, rozwoju lub ogólnego funkcjonowania.

Co to jest ARFID

ARFID to zaburzenie odżywiania i odżywiania charakteryzujące się uporczywą niezdolnością do zaspokojenia odpowiednich potrzeb żywieniowych i/lub energetycznych, co prowadzi do istotnych klinicznie konsekwencji.

Konsekwencje te mogą obejmować:

Znacząca utrata masy ciała lub niemożność osiągnięcia oczekiwanego przyrostu masy ciała (normalny rozwojowy przyrost masy ciała)
Znaczne niedobory żywieniowe
Uzależnienie od żywienia dojelitowego lub doustnych suplementów diety w celu utrzymania masy ciała lub stanu odżywienia
Wyraźna ingerencja w funkcjonowanie psychospołeczne

Ograniczenia dietetyczne nie są związane z troską o wagę lub kształt ciała i to odróżnia ARFID od jadłowstrętu psychicznego.

Jest to diagnoza, która obejmuje dużą zmienność objawów klinicznych.

W obecnym stanie badań nie wiemy, co dokładnie kieruje osobą do tak problematycznego zachowania.

W rzeczywistości nie zidentyfikowano żadnej konkretnej psychopatologii.

Jednak zidentyfikowano trzy profile, które wyjaśniają przyczynę niedoboru energii i/lub składników odżywczych:

Wyraźny brak zainteresowania jedzeniem lub jedzeniem. Często obecne są trudności emocjonalne, takie jak zmartwienie, niepokój lub smutek, które przeszkadzają w jedzeniu i powodują brak zainteresowania jedzeniem.
Unikanie oparte na cechach sensorycznych żywności. Na przykład niektórzy ludzie jedzą tylko żywność o określonej teksturze, kolorze, temperaturze lub są bardzo wrażliwi na zmiany smaku. Dlatego unikają pewnych pokarmów, ponieważ z góry myślą, że nie tolerują pewnych cech tego pożywienia.
Zaniepokojenie negatywnymi konsekwencjami jedzenia. Zmniejszenie spożycia żywności wynika z pewnych obaw, takich jak:

– Zadławienie

- Wymioty

– Niemożność przełknięcia

– Powoduje biegunkę

– Powoduje reakcje alergiczne

– Powodujące bóle brzucha lub klatki piersiowej

Te trzy profile mogą różnić się istotnością, ale nie wykluczają się wzajemnie.

Zespół unikania/restrykcji przyjmowania pokarmu (ARFID) może mieć początek w dzieciństwie lub we wczesnym okresie dojrzewania, ale w niektórych przypadkach także w wieku dorosłym.

Dane dotyczące rozpowszechnienia w populacji nieklinicznej nie są obecnie dostępne.

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

Przyczyny i leczenie ARFID

Etiologia tego zaburzenia jest obecnie nieznana.

Jednak trójwymiarowy model Thomasa (2017) zakłada, że istnieje genetyczna predyspozycja do nieprawidłowości w postrzeganiu smaku i homeostatycznego apetytu.

Reaktywność emocjonalna wyjaśniałaby również trzy wcześniej opisane profile.

Ta predyspozycja może być wywołana traumatycznymi doświadczeniami związanymi z jedzeniem, powodującymi ograniczenie lub unikanie przyjmowania pokarmu.

To z kolei prowadziłoby do upośledzenia odżywiania lub ograniczenia możliwości eksploracji.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Ograniczenia tego modelu są związane z faktem, że opiera się on na hipotezie biologicznej przy braku specyficznych markerów biologicznych.

Chociaż pozostaje interesującym modelem teoretycznym, wciąż brakuje mu empirycznej walidacji.

Psychoterapia zaburzeń unikania/restrykcji pokarmowych u dzieci i młodzieży

Leczenie poznawczo-behawioralne oparte na tym modelu (CBT-AR) opracowane przez Thomasa JJ i Eddy'ego KT (2018) opiera się głównie na interwencjach behawioralnych, takich jak systematyczna desensytyzacja.

Niedawno Calugi i Dalle Grave (2018) zaproponowali model alternatywny do trójwymiarowego modelu Thomasa, który postrzega jako psychopatologiczny rdzeń nadmierną ocenę kontroli karmienia i/lub obawy o niekorzystne konsekwencje karmienia.

Zaproponowane przez nich leczenie CBT-E dostosowane do ARFID wykorzystuje szereg konkretnych strategii i technik, które mają na celu zajęcie się psychopatologicznym rdzeniem.

Do tej pory jednak żaden kognitywno-behawioralny model terapeutyczny nie ma dowodów naukowych ani nie został przetestowany w badaniach klinicznych.

Konieczne jest również opracowanie i opracowanie konkretnych środków przesiewowych i oceny dla ARFID.

Ma to na celu ilościowe określenie zakresu problemu w populacji ogólnej, zidentyfikowanie populacji zagrożonych i wsparcie bieżących wysiłków badawczych.

BIBLIOGRAFIA

Rachel Bryant-Waugh (2016) Unikanie restrykcyjnych zaburzeń przyjmowania pokarmu W: K Brownell i T Walsh (red.) Zaburzenia odżywiania i otyłość: kompleksowy podręcznik, wydanie 3. Londyn: Guilford Press, 198-202

Thomas JJ i Eddy KT (2018) Poznawczo-behawioralne leczenie unikającego/restrykcyjnego zaburzenia przyjmowania pokarmu. Current Opinion in Psychiatry, 31, 425-430.

Calugi, 2018, „La terapia cognitivo comportamentale adattata per l'ARFID” prezentacja na Kongresie Nazionalnym AIDAP 2018. Garda, 9-10 listopada 2018 r.