Classificatie van huidlaesies

By Cristiano Antonino On 26 mei 2023

We spreken van huidlaesies: huidverschijnselen zoals puistjes, blaren, zwellingen etc. maken deel uit van een grote groep huidafwijkingen en worden gewoonlijk gegroepeerd onder de naam huidlaesies

De juiste herkenning van deze veranderingen, detecteerbaar door middel van een objectieve test, stelt de arts in staat de belangrijkste huidziekten te onderscheiden en mogelijke onderliggende oorzaken te veronderstellen.

De taal die nodig is om deze laesies, die op elkaar lijken, te beschrijven, is gestandaardiseerd.

Classificatie van huidlaesies

Dermatologische laesies, huidlaesies of huidletsels worden over het algemeen ingedeeld in:

Primaire elementaire laesies of primaire laesies: deze worden meestal opgevat als de eerste manifestaties van een ziekte en worden beschouwd als de directe uitdrukking van een pathologisch proces dat de huid aantast.
Secundaire primaire laesies: die niets meer zijn dan de evolutie of uitkomst van een primaire primaire laesie.
Aan deze categorieën worden ook de zogenaamde 'pathognomonische laesies' toegevoegd. De vondst van dit type laesie stelt de arts in staat een bepaalde diagnose van een bepaalde pathologie te stellen, aangezien dit type huidlaesie exclusief is voor een ziekte. Klassieke voorbeelden van een pathognomische laesie zijn het schurfthol of het scutulum, typisch voor ringworm.

Tijdens de objectieve test worden huidlaesies geïdentificeerd door rekening te houden met belangrijke factoren zoals:

Kleur
Maat
Consistentie
Vorm
Mobiliteit
Marges
pijn

Bovendien is het belangrijk om te overwegen om de laesie correct in te kaderen en een diagnose te kunnen stellen

Het aantal laesies
De omvang van de laesie op het huidoppervlak
Hun opstelling
De betrokkenheid van adnexa (zoals nagels, haren of haren)
De betrokkenheid van huidplooien

Naast deze parameters is het belangrijk om tijdens de test te begrijpen of de huid andere laesies heeft dan de hoofdlaesie.

Op medisch gebied spreekt men van monomorfisme wanneer slechts één type laesie de huid aantast, en van polymorfisme als meerdere elementaire laesies naast elkaar voorkomen bij een huidziekte.

Laten we specifiek kijken naar wat primaire en secundaire huidlaesies zijn en hoe ze eruit zien.

Primaire elementaire huidlaesies

In de categorie van de meest voorkomende primaire elementaire huidlaesies zijn:

De macula of vlek
De papel
Het blaasje
De plaquette
De puist
De blaar
De knobbel
De pompho

Laten we eens kijken hoe ze eruit zien en wat de kenmerken van deze laesies zijn.

Macula of vlek

Maculae, ook wel vlekken genoemd, zijn niet-voelbare primitieve laesies die worden gekenmerkt door een verandering in huidskleur.

De gebieden kunnen hyperchroom of gehypopigmenteerd zijn ten opzichte van de omliggende huid.

Ze hebben over het algemeen een diameter van minder dan 10 mm en zijn niet ingedrukt of verhoogd ten opzichte van het huidoppervlak.

Ze zijn onderverdeeld in:

Melanodermische vlekken, dwz donkere vlekken zoals sproeten, platte naevi, efeliden, chloasma, vineuze angiomen of huiduitslag als gevolg van rickettsia, mazelen of rubella-infecties.
Leukodermale vlekken, dwz lichte vlekken zoals die worden aangetroffen in vitiligo, pityriasis alba, anemische naevi, enz.
Hematomen en ecchymosen worden ook als vlekken beschouwd.

Papules

Papels zijn ook primitieve huidlaesies, maar in tegenstelling tot macules zijn ze in reliëf en daarom voelbaar.

Ze presenteren zich met een diameter van minder dan 5 mm en kunnen soms een clustervorm aannemen.

Dermatologische laesies die kenmerkend zijn voor: wratten, insectenbeten, naevi, lichen planus (een terugkerende, jeukende ontstekingsuitbarsting), sommige acne-laesies, huidneoplasmata en actinische of seborroïsche keratosen kunnen zich presenteren als papels.

blaasje

Blaasjes zijn kleine, afgebakende en verheven huidlaesies.

Ze zijn meestal helder, bevatten sereus of serohemateus vocht en hebben een diameter van minder dan 10 mm.

Deze laesies zijn kenmerkend voor herpesinfecties, acute allergische contactdermatitis en waterpokken.

plaat

De term 'plaque' verwijst in de medische wereld naar een verheven, vaste huidlaesie groter dan 5 mm (groter dan papule).

Het wordt gevormd door de opeenhoping van ontstekingscellen of tumorcellen in de huid.

Het kan verhoogd of verlaagd en plat of afgerond zijn ten opzichte van het huidoppervlak.

Soms wordt de term 'plaque' in de medische wereld gebruikt om een laesie te beschrijven die het gevolg is van de samenvloeiing van verschillende papels.

Het ontstaan van plaques kan gepaard gaan met min of meer intense jeuk.

Een juiste analyse stelt de arts in staat om de veroorzakende oorzaak te onderscheiden, die dermatofytose, psoriasis, granuloma annulare en andere kan zijn.

Puist

Net als bij blaasjes, zijn puistjes afgebakende huidlaesies in reliëf vanuit het vlak van de huid.

In tegenstelling tot blaasjes bevatten puisten etterig, opaalachtig en troebel materiaal.

Ze komen vaak voor bij bacteriële infecties (zoals folliculitis) of bepaalde ontstekingsziekten zoals pustuleuze psoriasis.

Koken

Steenpuisten zijn verheven, solide dermatologische laesies die worden weergegeven door een holte gevuld met een heldere sereuze of sereus-hemateuse vloeistof, meestal groter dan 10 mm.

Er zijn tal van oorzaken die leiden tot het verschijnen van steenpuisten, waaronder:

Ernstige brandwonden
Beten
Irriterende contactdermatitis
Allergische contact dermatitis
Blootstelling aan: extreme kou of overmatig wrijven/wrijven

Het verschijnen van blaren kan ook een symptoom zijn van auto-immuunziekten zoals pemphigus vulgaris en bulleuze pemphigus.

Knobbeltje

Een knobbeltje is een omlijnde huidlaesie, meestal rond en voelbaar, met als kenmerk dat het een andere consistentie heeft dan het omringende weefsel.

Hoewel het lijkt op een papule in tegenstelling tot de laatste, gaat het om dieper onderhuids weefsel en is het groter dan 5 mm in diameter.

Deze formatie kan een inflammatoire, infectieuze of neoplastische oorsprong hebben.

De pathologische knobbel kan soms de uitdrukking zijn van een goedaardige of kwaadaardige tumor en komt in bijna alle organen voor.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Stevige, voelbare knobbeltjes daarentegen kunnen het gevolg zijn van een blessure of trauma en ontstaan in pezen en spieren.

Knobbeltjes die ontstaan in het onderhuidse weefsel en in de dermis omvatten cysten, fibromen en lipomen.

pompho

Een pompho is een laesie van de dermis die gewoonlijk verschijnt als een rondachtig, roodachtig of bleek-parelachtig, glad huidreliëf van variabele vorm.

Het gaat meestal gepaard met jeuk.

De pomphi zijn een kenmerkend symptoom van urticaria veroorzaakt door overgevoeligheid voor medicijnen, insectenbeten of auto-immuunziekten en verdwijnen meestal binnen 24 uur.

Meestal zijn de meest getroffen gebieden het gezicht, de armen en de romp.

Secundaire huidlaesies

Secundaire huidlaesies vertegenwoordigen de evolutie van een primaire laesie.

De meest voorkomende secundaire laesies zijn:

Schubben: geproduceerd door een schilfering van het stratum corneum. Afhankelijk van hun grootte zijn ze verdeeld in laminair, lamellair, furfuraceous of pityriasis.
Korsten: vertegenwoordigen het product van het herstelproces van huidlaesies en verschijnen als een uitdroging van exsudaat in overeenstemming met primaire laesies zoals puistjes, blaren of blaasjes.
Zweren: gekenmerkt door verlies van substantie die de epidermis, de dermis en soms ook de hypodermis aantast. Er is meestal weinig neiging tot spontane genezing. Bij deze laesie kunnen verschillende huidneoplasmata optreden, bijvoorbeeld basaalcelcarcinoom of spinocellulair carcinoom of aften van de mondholte.
Excoriaties: oppervlakkige huidwonden van traumatische aard.
Ragada's: lineaire ulceraties van de huid en slijmvliezen die optreden als gevolg van een pathologische vermindering of verlies van elasticiteit van de opperhuid. Het zijn pijnlijke manifestaties en verschijnen meestal in de gebieden van de plooien, tepels of labiale commissuren.
Erosies: verliezen die alleen de epidermis aantasten en optreden na het scheuren van vesiculaire-pustuleuze laesies.
Littekens: vertegenwoordigen het laatste herstelproces veroorzaakt door een beschadiging van de huid; aanvankelijk roze van kleur, hebben ze de neiging om na verloop van tijd wit of grijs te worden en hol te worden; normale pigmentatie en huidadnexen ontbreken in de littekens. Ze kunnen worden onderverdeeld in: fysiologisch, hypertrofisch en keloïde.

Dermatologische diagnose

Huidlaesies zijn de morfologische uitdrukking van de reactie van de huid op een pathogene stimulus.

In gevallen waarin het verschijnen van deze laesies een reden tot bezorgdheid is, is het essentieel om contact op te nemen met een professional en een dermatologische test aan te vragen.

Voor een juiste nosologische classificatie zal de dermatoloog de huid zorgvuldig observeren en het type, het aantal, de locatie en de rangschikking van de laesies analyseren.

Dit zal het mogelijk maken om de verschillende pathologieën die ten grondslag liggen aan de manifestaties te veronderstellen en een juiste diagnose te stellen.

Pas als de pathologie die ten grondslag ligt aan de manifestatie van de door de patiënt gepresenteerde huidlaesies is ontdekt en begrepen, zal het mogelijk zijn om, indien nodig, de meest geschikte therapie voor het geval vast te stellen.