Psoriasis: oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Augustus 24, 2023

Psoriasis is een chronische en permanente dermatologische aandoening die voornamelijk immuungecompromitteerde personen treft en die spontaan kan verergeren of achteruitgaan, tot het punt dat er bijna geen spoor meer van achterblijft.

De geschiedenis ervan is zeer oud.

Er zijn veel boeken en medische manuscripten uit de Griekse, Romeinse en Egyptische tijd die verwijzen naar het verschijnen van een aandoening die de huid aantast met rode vlekken en puisten, bedekt met witachtige schubben.

Zelfs sommige passages in de Bijbel vermelden het als iets waar je vanaf moet blijven.

Een goddelijke straf die sterk lijkt op lepra en schurft, en die systematisch tot sociaal isolement leidt.

Dezelfde situatie waar veel patiënten vandaag de dag nog steeds mee te maken hebben, omdat psoriasis, hoewel het op fysiek vlak geen grote problemen veroorzaakt (het tast alleen het oppervlak van de opperhuid aan, niet het lichaam en zijn systemen en apparaten), de problemen die het op fysiek vlak wel geeft, Het persoonlijke en sociale niveau mag zeker niet worden onderschat.

Naast de behandelingen uit het verleden, bestaande uit baden, modderbaden en het gebruik van crèmes en zalven, komen er nu nieuwe en effectievere bij, omdat psoriasis weliswaar niet definitief kan worden uitgeroeid, maar wel kan worden verlicht en onder controle gehouden.

Laten we samen kijken wat het is, hoe we het kunnen herkennen aan de belangrijkste symptomen, wat de uitlokkende factoren kunnen zijn en welke behandelingen er zijn.

Wat psoriasis is en hoe je het herkent

Een psoriatische aandoening is niet gemakkelijk te herkennen en alleen een professionele dermatoloog kan deze nauwkeurig diagnosticeren.

Het is een disfunctie van de epidermis die in de meeste gevallen en in de vroege stadia lijkt op dermatitis (waarmee het gemakkelijk kan worden verward).

Wanneer de epidermis wordt aangetast door psoriasis, regenereren de oppervlakkige cellen, keratinocyten genaamd, niet zoals zou moeten en ondergaan ze een overmatige differentiatie met relatieve accumulatie, wat aanleiding geeft tot accumulatie, ontstekingen, vlekken en andere problemen zoals papels of puisten.

In sommige gevallen, de meest vervelende en ernstige, gaat het verschijnen van roodachtige plaques gepaard met een constant jeukend gevoel.

Meestal verloopt de ziekte echter volledig asymptomatisch, zodat het moeilijk is om deze te voorkomen en op tijd op te vangen.

Wanneer psoriasis eenmaal is opgelopen, is het chronisch en komt het terug

Het beïnvloedt – gelukkig – alleen de meest oppervlakkige lagen van de epidermis en veroorzaakt geen andere problemen op het niveau van organische systemen en apparaten.

Hoewel het een vrij vaak voorkomende ontsteking is, manifesteert deze zich elke keer anders, afhankelijk van wie de ontsteking oploopt.

Over het algemeen hebben artsen bepaalde factoren gevonden die als triggers voor de ziekte fungeren – zoals genetica, immunodepressie en de omgeving waarin men leeft – maar er is nog steeds geen absolute zekerheid over hun feitelijke correlatie met de aandoening.

Psoriasis: de oorzaken

Zoals reeds vermeld, zijn er nog geen precieze en systematische oorzaken geïdentificeerd die tot het optreden van de stoornis leiden.

De meest gevestigde hypothese blijft de genetische hypothese (kinderen van een ouder met psoriasis hebben een grotere kans om dit op te lopen), maar er zijn ook andere factoren geïdentificeerd die kunnen bijdragen aan het optreden of de verergering van de aandoening.

Psoriasis kan optreden als gevolg van:

trauma of letsel aan de huid of het gevolg van al die situaties die grote fysieke stress met zich meebrengen, zoals hevige zonnebrand, botbreuken en operaties;
psychologische spanning. In dit geval voert het lichaam, dat geen uitweg ziet om de stress op fysiek niveau te laten wegvloeien, een proces van somatisering op huidniveau uit, waardoor de tekenen van de pathologie verschijnen;
infecties en virussen, vooral die van de streptokokkenfamilie en herpes. Dit type psoriasis kan vrijwel volledig verdwijnen na behandeling met antibiotica;
in zeldzamere gevallen kan het worden veroorzaakt door hormonale factoren en veranderingen, maar ook door slechte eetgewoonten, overmatig alcoholgebruik en roken;
na de inname van bepaalde specifieke soorten medicijnen, die nogal destabiliserend zijn voor het lichaam (systemische corticosteroïden, bètablokkers, antimalariamiddelen, lithium, goudzouten).

Op zichzelf is psoriasis geen ernstige ziekte, maar kan lange tijd sluimerend blijven en pas ontstaan na traumatische gebeurtenissen (en de daaruit voortvloeiende veranderde activiteit van het immuunsysteem en zijn T-lymfocyten).

Het is niet besmettelijk en niet dodelijk. Als je in de buurt bent van iemand die de ziekte heeft, leidt dit niet tot de overdracht ervan, en als de ziekte eenmaal is opgelopen, heeft deze geen invloed op de diepere systemen en apparaten, alleen op de huid.

Psoriasis: de symptomen

Vaak alleen herkend door de arts tijdens een objectieve test (het is moeilijk voor patiënten om het te herkennen en ze hebben de neiging het voor dermatitis aan te merken), presenteert psoriasis zich met rode vlekken, papels of puisten, die sterk lijken op die veroorzaakt door ernstige zonnebrand, met als hoogtepunt door een droge, witachtige schilferende huid.

Aan deze meer algemene 'visuele' symptomen kunnen andere symptomen worden toegevoegd, zoals jeuk, soms zwelling of infecties van de amandelen, voornamelijk veroorzaakt door streptokokkenpsoriasis.

De delen van het lichaam die meestal het meest getroffen worden, zijn de hoofdhuid, ellebogen, knieën, het lumbosacrale gebied en het navelgebied.

Er zijn echter verschillende patiënten die het ook oplopen in vochtigere en plooigevoelige gebieden, zoals de liesstreek, of op de nagels, die vaak het eerste anatomische deel zijn waarop het voorkomt.

Er zijn ook speciale gevallen waarin psoriasis vrij acuut is en de gewrichten aantast tot het punt van ontsteking.

In deze situaties spreekt men van artritis psoriatica, waarvan de symptomen en manifestaties doen denken aan een meer voorkomende reumatoïde artritis.

Oculaire psoriasis ontstaat daarentegen in het gebied naast de ogen.

Afhankelijk van het type dat u heeft opgelopen, veranderen de symptomen en het type huidverschijnselen.

Soorten psoriasis

Psoriasis kan zich voordoen met vlekken in verschillende vormen en kleuren, omdat er zeer verschillende typen zijn, afhankelijk van het aangetaste anatomische gebied.

In zeldzamere gevallen kunnen meer dan één type tegelijkertijd voorkomen.

Plaque psoriasis. Plaque psoriasis, ook bekend als fragmentarische of vulgaire psoriasis, bestaat uit de vorming van roodachtige plaques op de epidermis, die op hun beurt bedekt zijn met een dunne laag zilverachtige schubben (keratinocyten). De plaquettes kunnen verschillende afmetingen hebben (van enkele millimeters tot een centimeter groot). Als ze heel dicht bij elkaar staan, kunnen ze samenkomen om hele delen van het lichaam te bedekken. Het gaat vaak gepaard met jeuk, waarbij krabben het beste vermeden kan worden, omdat er bloedingen in de onderliggende haarvaten kunnen optreden.
Guttate of eruptieve psoriasis. Het komt vooral voor bij adolescenten en jongeren die streptokokkeninfecties hebben opgelopen, bijvoorbeeld na tonsillitis. Guttate psoriasis wordt zo genoemd vanwege het vrijwel snel uitbreken van papels, dat wil zeggen kleine, druppelvormige huidlaesies, vooral op de romp, buik en rug. Vaak ervaren veel patiënten vóór de uitbarsting ongemak en ziekte in de keelholte, het strottenhoofd en de amandelen. Als het echter met de juiste antibiotica wordt behandeld, verdwijnt het binnen een paar dagen vanzelf.
Pustuleuze psoriasis. Dit is een vorm van psoriasis die gewoonlijk palmoplantaire psoriasis wordt genoemd, omdat deze vooral de handpalmen en voeten aantast. Het is herkenbaar aan de vorming van puisten die op het eerste gezicht sterk aan wratten doen denken, maar die, zodra ze het oppervlak bereiken, vanzelf afschilferen en het erytheem in de open lucht achterlaten. Soms kunnen de puisten ook gelig zijn en pus bevatten. Als het op palmair niveau blijft, veroorzaakt het geen bijzondere problemen; integendeel, de algemene vorm ervan is ‘ernstiger’ maar even zeldzaam.
Erytrodermische psoriasis. Dit is de ernstigste vorm van psoriasis waarbij de ziekte de gehele (of bijna de gehele) huid aantast, waardoor erytheem en schilfering ontstaat. Het is behoorlijk problematisch omdat het ook indirecte effecten kan hebben op het stofwisselingssysteem en jeuk, zwelling en vaak pijn kan veroorzaken. Het komt vrij zelden voor en in gevallen waarin het uitbarst, gebeurt dit meestal na immunodepressiva of op cortisone gebaseerde therapieën.
Seborroïsche psoriasis. Dit is een zeer milde vorm van psoriasis, ook wel sebopsoriasis of seboriasis genoemd. Het is gemakkelijk te verwarren met een eenvoudiger dermatitis, maar een dermatoloog merkt het normaal gesproken op omdat de vlekken, geassocieerd met de symptomen, voorkomen op plaatsen die niet vatbaar zijn voor dermatitis, zoals de nagels.
Psoriasis amiantacea. Dit is een bijzondere vorm van psoriasis die alleen de hoofdhuid aantast. Het manifesteert zich door de groei van een laag witachtige schubben die het hoofd bedekken, vooral bij kinderen, die op het eerste gezicht kunnen worden aangezien voor eenvoudige roos of dermatitis. Soms kan het zich uitstrekken tot het voorhoofd, de nek nek en oren. Het veroorzaakt jeuk, maar geen haaruitval.
Psoriasis van de plooien of kloven. In dit specifieke geval komen de vlekken alleen voor in bepaalde anatomische gebieden die meestal het natst zijn, zoals de liesplooien. Het komt vooral voor bij mensen die lijden aan obesitas of bij ouderen, omdat de kans groter is dat zij delen van het lichaam hebben die niet voldoende zuurstofrijk of geventileerd zijn en daardoor vochtig zijn.

Over het algemeen wordt de ernst van psoriasis bepaald door de intensiteit van het erytheem (hoe roder het is, hoe sterker het is) en door de mate waarin de huid zelf schilfert.

Hoe psoriasis wordt gediagnosticeerd

Psoriasis wordt meestal gediagnosticeerd na een klinisch dermatologisch onderzoek.

In sommige gevallen kan het echter ook door de huisarts worden opgespoord, die doorgaans een specialistisch onderzoek voorschrijft.

De diagnose komt tot stand doordat de verantwoordelijke arts één of meer van de hierboven genoemde symptomen signaleert, mede op basis van de medische voorgeschiedenis van de patiënt.

Soms, vooral bij meer gevorderde gevallen, kan de dermatoloog overgaan tot het uitvoeren van een histologisch onderzoek of een huidbiopsie, waarbij enkele weefselmonsters worden genomen voor analyse.

Psoriasis verschijnt meestal op volwassen leeftijd, rond de leeftijd van 50 of 60 jaar.

Het is echter niet ongebruikelijk dat de diagnose vroeg wordt gesteld, tussen de leeftijd van 20 en 30 jaar of zelfs in de adolescentie, vooral als een of beide ouders er al last van hebben.

Het treft over het algemeen mannen en vrouwen, ongeacht geslacht en leeftijd.

Psoriasis: de meest effectieve behandelingen

Psoriasis is een chronische, recidiverende ziekte die nooit volledig verdwijnt, maar spontaan achteruit kan gaan, vooral in bepaalde perioden van het jaar.

Artsen hebben opgemerkt dat een goede blootstelling aan UV-straling en vitamine D uit de zon het verloop van de aandoening positief beïnvloedt, waardoor deze in de zomer minder agressief wordt.

De mogelijke behandelingen die ontdekt en gebruikt worden, variëren afhankelijk van het geval en de intensiteit waarmee de ziekte zich manifesteert.

Er zijn geen 100% effectieve behandelingen, omdat alles varieert afhankelijk van de persoon die de ziekte oploopt.

In de regel kunnen deze medicijnen en therapieën voorkomen dat psoriasis verergert, waardoor de ontsteking onder controle blijft.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Dit zijn de belangrijkste effectieve behandelingen tot nu toe:

Gebruik van plaatselijke producten die rechtstreeks op het aangetaste epidermale gebied worden aangebracht: dit kunnen crèmes, lotions, natuurlijke oliën en verzachtende middelen zijn, of op basis van antibiotica (Antralin, corticosteroïden, calcipotriol, tazaroteen).
Systemische orale therapie of injecties. Dit heeft de voorkeur voor ernstigere gevallen van de ziekte, waarbij een oplossing niet kan worden bereikt met alleen crèmes.
Deze medicijnen (retinoïden, methotrexaat, cyclosporine, mycofenolaatmofetil, tacrolimus) werken van binnenuit door ontstekingen te verzachten en de juiste werking van lymfocyten te herstellen. Ze moeten met voorzichtigheid worden ingenomen en alleen op doktersrecept.
Biologische of smartdrugs waarvan het actieve ingrediënt antilichamen zijn die zich alleen richten op 'zieke' keratinocyten. Volgens hetzelfde principe als kankertherapieën zijn het specifiekere medicijnen die rechtstreeks inwerken op de ziekte en componenten van het immuunsysteem. Ze hebben immunosuppressieve bijwerkingen omdat ze een deel van het immuunsysteem uitschakelen, waardoor het lichaam vatbaarder wordt voor infecties. Ze kunnen niet worden gebruikt tijdens de zwangerschap, door mensen met tumoren en hepatitis of hartaandoeningen.
UV- en vitamine D-fototherapie. Vaak gecombineerd met de inname van fotosensibiliserende principes, is waargenomen dat de zon een positief effect heeft op het verloop van de ziekte. Zonnebrand moet echter worden vermeden, omdat dit de situatie van een reeds ontstoken huid verergert. Ze hebben weinig effect op psoriasis op de hoofdhuid, omdat het een voorrecht is dat het getroffen gebied gedurende een vrij lange periode aan de zon wordt blootgesteld.

Over het algemeen helpt stressverlichting veel tegen de ontwikkeling van de ziekte.

Deskundigen raden altijd aan een gezonde levensstijl te handhaven waarin beweging, goede voeding en ontspanning actieve componenten zijn.

Psoriasis: hoe het te voorkomen en effecten op het dagelijks leven

Hoewel de medische industrie nog niet volledig heeft vastgesteld wat psoriasis veroorzaakt, wordt aangenomen dat dit voortkomt uit erfelijke redenen, auto-immuunreacties en omgevingsreacties.

De manifestatie ervan varieert van persoon tot persoon, niet alleen afhankelijk van het niveau van antilichamen en lymfocyten, maar ook van leeftijd, geslacht en geografische locatie.

Als u niet volledig begrijpt wat deze epidermale reactie veroorzaakt, is het moeilijk om bepaalde preventieregels vast te stellen.

Het is raadzaam voor personen die er al vertrouwd mee zijn, overmatige stress, zowel fysiek als mentaal, te vermijden, aangezien een van de hoofdoorzaken een totaal gebrek aan ontspanning is, resulterend in voortdurende angst.

Psoriasis heeft, net als alle ziekten en aandoeningen, gevolgen voor het dagelijks leven die niet zozeer de algemene fysieke gezondheidstoestand beïnvloeden (aangezien het alleen de huid aantast en geen sterfte kent), maar eerder een toestand van geestelijk welzijn.

Vaak voelen degenen die het oplopen zich anders en ongemakkelijk onder de mensen; ze voelen zich beoordeeld en in de publieke belangstelling vanwege dat overduidelijke 'defect'.

Iemand met psoriasis kan geleidelijk sociale situaties vermijden en in isolatie terechtkomen, wat resulteert in gerelateerde stoornissen zoals angst, sociale fobie en depressie.