Stressfactoren voor het eerstehulpteam en copingstrategieën
Verpleegkundigen en stress: verpleegkundigen die werkzaam zijn in de spoedeisende hulp hebben voortdurend contact met mensen in kritieke situaties
Patiënten en hun naasten brengen veel problemen, gedachten, angsten met zich mee, die ze onvermijdelijk overdragen op het verplegend personeel, juist omdat er naar hen geluisterd moet worden.
Dergelijke aanhoudende verzoeken kunnen bij de medewerker een toestand van chronische stress veroorzaken, die kan leiden tot louter emotionele uitputting, posttraumatische stressstoornissen of psychopathologieën, acuut of chronisch (DG Personeel, Organisatie en Begroting: conform art. 37 “Publicatieverplichtingen” betreffende overheidsopdrachten voor werken, diensten en leveringen” van D. lgs. lgs. 33/2013 en art. 29, paragraaf 1 van D.lgs 50/2016, publiceren we de bepaling van 09/09/2021 waarbij een procedure voor de gunning van een opdracht door middel van een Directe Inkoopopdracht op het Consip-platform voor de dienst “beoordeling van het risico van werkgerelateerde stress” voor medewerkers van het ministerie van Volksgezondheid).
STRESS EN POSTTRAUMATISCHE STRESS-STOORNIS
Stress is een syndroom van aanpassing aan stressoren dat 'stressoren' wordt genoemd.
Het kan fysiologisch zijn, maar het kan ook pathologische implicaties hebben.
Elke stressor die het evenwicht van het lichaam verstoort, roept onmiddellijk neuropsychische, emotionele, locomotorische, hormonale en immunologische regulerende reacties op (WHO: Illustrated Guide to Stress Management).
Voorspelbaarheid, kennis en ernst van gebeurtenissen spelen een sleutelrol bij de mogelijkheid om adaptieve strategieën te ontwikkelen om met deze stress om te gaan.
Omgekeerd is aanpassing problematisch bij blootstelling aan plotselinge catastrofale gebeurtenissen, zoals in ambulance redden.
DE MEEST VOORKOMENDE SYMPTOMEN VAN STRESS
Flashback: een indringende ervaring van de gebeurtenis die tot bewustzijn komt, de herinnering aan de gebeurtenis 'herhalend'
Verdoving: een bewustzijnsstaat die lijkt op duizeligheid en verwarring
Vermijding: de neiging om alles te vermijden dat op enigerlei wijze doet denken aan of verband houdt met de traumatische ervaring (zelfs indirect of alleen symbolisch)
Nachtmerries: waardoor iemand de traumatische ervaring tijdens de slaap heel levendig kan herbeleven.
Hyperarousal: gekenmerkt door slapeloosheid, prikkelbaarheid, angst, algemene agressie en spanning.
Het is erg moeilijk voor een ervaren en gekwalificeerde verpleegkundige om onmiddellijk met helderheid en duidelijkheid in de situatie te komen en onmiddellijk gedachten en acties te ondernemen voor de handelingen die vereist zijn voor de interventie.
STRESSFACTOREN VOOR NOODPERSONEEL
(Cantelli G., 2008, Lo stress nell'operatore dell'emergenza. Emergency oggi)
- Onvoorspelbaarheid: de telefoniste weet vooraf niet wanneer hij moet ingrijpen, hoeveel uitritten hij op een dag zal moeten maken, waar hij heen moet, hoeveel mensen er bij betrokken kunnen zijn, de ernst van de redding, de resultaat van zijn behandeling. Eenmaal op de plaats van de gebeurtenis aangekomen, moet de verpleegkundige, die alleen in het bezit is van de informatie van het operatiecentrum, die vaak fragmentarisch en summier is, begrijpen hoe de situatie er in werkelijkheid uitziet. Ondertussen moet hij ook het werk van het team coördineren, omstanders aansturen, communiceren met het operatiecentrum. Deze onzekerheid kan op den duur ongemak en vervreemding veroorzaken.
- Leeftijd van de te redden persoon: het redden van jonge slachtoffers, vooral leeftijdsgenoten en kinderen, zijn verreweg de meest stressvolle situaties die in onderzoeken zijn gevonden. De eerste twee incidenten die door verpleegkundigen als het meest kritisch worden beschouwd, hebben met name betrekking op overlijden en seksueel misbruik van kinderen.
- psychiatrisch patiënten: vooral als ze niet meewerken. In dit geval voelt de patiënt zich bedreigd door alles om hem heen, inclusief de verzorger, zozeer zelfs dat zijn gewelddadige reactie juist een afweermechanisme is. Emotionele controle, kalmte en veiligheid van de operator zijn in dit geval cruciaal, maar niet altijd gemakkelijk in de praktijk te brengen, aangezien de spanning echt hoog is en de kans op fouten in de communicatie, die het succes van de interventie in gevaar brengen, erg groot is.
- Ernstig getraumatiseerde patiënten: vooral als ze jong zijn of als ze zeer ernstig lichamelijk letsel hebben (amputaties, misvormingen) of betrokken zijn bij landschappelijke/ernstige ongevallen (gevangene, gekantelde auto, maxi-noodgevallen).
- Verantwoordelijkheid: het verlangen van de verpleegkundige naar autonomie, de voldoening om alleen te zijn met de gebruiker om de klinische situatie in te kaderen, te behandelen en de toegangscode tot de eerste hulp, gaat gepaard met de angst voor de verantwoordelijkheid van de keuze, die historisch werd gedelegeerd aan de arts.
- Organisatie: Situaties die zorgen voor angst bij hulpverleners kunnen het gebrek aan personele middelen en de overbelasting van het werk waaraan verpleegkundigen vooral de laatste jaren worden onderworpen en niet in de laatste plaats het niet kunnen verlenen van zorg volgens de verwachte normen, opnieuw als gevolg van gebrek aan middelen, tijd en personeel. Bovendien is een veel voorkomend gevoel dat door sommige verpleegsters wordt gemeld, dat ze deel uitmaken van een lopende band.
- Gebrek aan feedback over het werk dat gedaan wordt: men weet niet hoe het vordert en dit kan leiden tot verlies van motivatie om te werken.
- Identificatie met het slachtoffer: empathie is een noodzakelijke voorwaarde om dicht bij degenen die lijden te zijn, maar als je ze niet leert 'opvoeden', kan het verwoestend zijn.
- Teamwork: werken met altijd andere of ongetrainde collega's en ze niet vertrouwen.
COPING-STRATEGIEN
(Monti M., Lo stress acuto negli operatori d'emergenza e sue complicanze. Beschrijving en criteria voor interventie in personeel. AISACE-conferentierapport, 2011)
Om zelfs ernstige aandoeningen zoals posttraumatische stressstoornis, burn-out of fysieke somatisatie te voorkomen, is het belangrijk om gepersonaliseerde en geïndividualiseerde strategieën toe te passen om deze stress te beheersen (eerst en vooral erover praten en debriefing, maar ook fysieke activiteit en/of psychologische steun.
Aanpassingsstrategieën kunnen zich richten op de emotie, waarbij wordt geprobeerd de gemoedstoestand van de persoon te verbeteren door de ervaren emotionele stress te verminderen, of op het probleem, strategieën die in plaats daarvan gericht zijn op het beheersen van het probleem dat de oorzaak is. nood. Meestal worden beide strategieën geactiveerd in een stressvolle situatie.
In een operationele realiteit zoals die van een noodsituatie buiten het ziekenhuis, kan het opschorten van iemands actie en het besteden van tijd aan het nadenken over wat men aan het doen is, ongebruikelijk en bedreigend lijken als men niet ook een fysieke plaats heeft, wat een pauze kan vormen vanuit de noodsituatie, een ruimte voor gewoon denken, van waaruit men vervolgens bewuster kan handelen.
Om de opgebouwde stress kwijt te raken, is het nodig om begrip te krijgen, de mogelijkheid te hebben om met iemand te kunnen praten over zijn ervaringen, om zo te kunnen beseffen wat er is gebeurd, wat dit heeft veroorzaakt en, in het geval van een negatieve gebeurtenis, om opnieuw te bevestigen dat men op de juiste manier heeft gehandeld, waarbij men opmerkt dat men niet anders had kunnen doen; op deze manier heeft men de mogelijkheid om de schuldgevoelens te overwinnen die voortkomen uit het mislukken van de missie.
Auteur van het artikel: Dokter Letizia Ciabattoni
Referenties:
https://www.dors.it/page.php?idarticolo=3557
https://www.salute.gov.it/portale/ministro/p4_10_1_1_atti_2_1.jsp?lingua=italiano&id=1812
Cantelli G. (2008) Lo stress nell'operatore dell'emergenza. Noodhulp; 6
Cudmore J. (2006) Preventie van posttraumatische stressstoornis bij verpleeg- en spoedeisende hulp (een overzicht van de literatuur). Verpleegkunde op de intensive care; 1
Amerikaanse Psychiatrische Vereniging (2013). DSM-5 Manuale diagnostico en statistico dei disrupti mentali. Raffaello Cortina Editore.
Laposa JM, Alden LE, Fullerton LM (2013) Werkstress en posttraumatische stressstoornis bij SEH-verpleegkundigen / personeel (CE). Journal of Emergency Nursing; 29
Monti M. Lo stress acuto negli operatori d'emergenza e sue complicanze. Beschrijving van de criteria van persoonlijke interventie. Relazione convegno AISACE, 2011
Lees ook:
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Angst: een gevoel van nervositeit, zorgen of rusteloosheid
Brandweerlieden / Pyromanie en obsessie met vuur: profiel en diagnose van mensen met deze aandoening
Aarzeling tijdens het autorijden: we hebben het over amaxofobie, de angst om te autorijden
Veiligheid van de redder: percentages van PTSS (posttraumatische stressstoornis) bij brandweerlieden
Italië, het sociaal-culturele belang van vrijwillige gezondheidszorg en maatschappelijk werk
Angst, wanneer wordt een normale reactie op stress pathologisch?
Onschadelijk maken onder eerstehulpverleners: hoe het schuldgevoel te beheersen?
De paniekaanval en zijn kenmerken
Pathologische angst en paniekaanvallen: een veel voorkomende aandoening
Paniekaanvalpatiënt: hoe om te gaan met paniekaanvallen?
Paniekaanval: wat het is en wat de symptomen zijn?
Een patiënt redden met psychische problemen: het ALGEE-protocol