Extrasystole: van diagnose tot therapie

By Cristiano Antonino On September 17, 2022

Extrasystole is een vaak goedaardige verandering van het hartritme. Het is een vroege pulserende samentrekking van het hart, die de aangedane persoon duidelijk kan waarnemen als een abnormale samentrekking van het orgaan, een 'toegevoegde beat' of 'onregelmatige hartslag' in vergelijking met de normale hartslag, maar die alleen instrumentele onderzoeken kunnen detecteren en typeren met precisie

Wat is extrasystole?

Extrasystole is de meest voorkomende vorm van hartritmestoornissen.

Extrasystolen komen inderdaad zeer vaak voor, zowel bij volledig gezonde mensen als bij patiënten met een onderliggende hartziekte of andere pathologische aandoeningen.

Maar in de meeste gevallen is dit geen zorgwekkende, pathologische aandoening.

Fysiologisch is de hartslag afkomstig van de sinoatriale knoop, die zich in het bovenste deel van het rechter atrium bevindt, een van de vier kamers van het hart, en in de buurt van de superieure vena cava.

Dit is de 'elektrische regeleenheid' van waaruit de elektrische impuls, die eerst door de atria en vervolgens de ventrikels gaat, ervoor zorgt dat het hart samentrekt, waardoor het bloed door het lichaam kan worden gepompt (systole is de samentrekking van het hart, terwijl diastole is de ontspanning).

In het geval van extrasystole komt de contractie-stimulus niet van de sinoatriale knoop maar is deze elders gelokaliseerd (in het atrium of in het ventrikel), waardoor interferentie ontstaat met de normale geleiding van de elektrische impuls: de buitenbaarmoederlijke impuls barst in elke fase van de hartcyclus en verandert vaak de duur van de ventriculaire diastole (afhankelijk van of de extrasystole zich in een vroege of late fase van diastole bevindt), wat mogelijk kan leiden tot verminderde hartminuutvolume, vooral als de extrasystolen frequent of repetitief zijn.

Afhankelijk van de oorsprong van de stimulus die de extrasystolische slag veroorzaakt, wordt een onderscheid gemaakt tussen een atriale extrasystole, wanneer de stimulus afkomstig is van de spieren van het atrium, en een ventriculaire extrasystole, wanneer deze afkomstig is van de spieren van het ventrikel.

Wat zijn de symptomen van extrasystole?

Deze veranderde pulsaties kunnen 'blank' zijn, gelokaliseerd op bepaalde tijden van de dag, of frequent, dwz altijd aanwezig.

De persoon met extrasystole voelt deze abnormale contracties echter niet altijd, omdat de aandoening in veel gevallen asymptomatisch is.

Anders kan hij of zij een soort 'fladderen' in de borstkas bij het hart voelen of een soort 'leegte', een stoppen van de hartslag, een fladderen van het hart.

De meeste extrasystolen worden niet door de patiënt gevoeld, vooral als ze geïsoleerd en incidenteel zijn.

Symptomatische patiënten kunnen in plaats daarvan het gevoel hebben van een 'ontbrekende hartslag' of een 'sterkere hartslag', of een soort 'fladderen', een 'flikkeren in het midden van de borstkas' of een soort 'bons' in de borstkas voelen het hart, een 'hol', een 'duik' in het hart.

Als de extrasystolen daarentegen repetitief zijn (en in paren/drietallen voorkomen, of afwisselen met het normale ritme, resulterend in een bigeminaal of trigeminusritme) of frequent zijn en langer aanhouden, is het ritme van het hart veranderd en wordt vaak door de patiënt gevoeld met episodes van hartkloppingen met een versnelde of onregelmatige hartslag.

In sommige gevallen worden de symptomen echter prominenter, vooral wanneer ze gepaard gaan met langdurige tachycardie: kortademigheid (dyspneu), verhoogde vermoeidheid (asthenie) en duizeligheid kunnen optreden.

In het geval van goedaardige extrasystole hebben de symptomen de neiging om in rust te verergeren, soms vooral na de maaltijd of 's nachts, en kunnen ze verdwijnen bij inspanning; als ze daarentegen toenemen met fysieke activiteit, zijn ze vaak indicatief voor een belangrijkere pathologie en vereisen ze medicamenteuze therapieën of interventies gericht op de behandeling van de onderliggende ziekte.

Daarom is een gedetailleerde beschrijving van de symptomen cruciaal tijdens het aritmologisch onderzoek om de contouren van deze aritmie te bepalen.

Maar naast de beschrijving van symptomen zijn instrumentele onderzoeken noodzakelijk.

Extrasystole: welke tests te doen voor de diagnose?

Na een grondig medisch onderzoek lijkt het elektrocardiogram het eenvoudigste onderzoek te zijn, maar als de extrasystole sporadisch en onvoorspelbaar is, is het onwaarschijnlijk dat het elektrocardiogram de aritmische gebeurtenis detecteert of een juiste diagnose van de aard en/of omvang ervan mogelijk maakt.

Daarom wordt het meest geschikte onderzoek door de cardioloog het dynamische elektrocardiogram volgens Holter, dwz de registratie van de hartslag gedurende 24 uur, waardoor het mogelijk wordt om het aantal onregelmatige hartslagen te tellen, ze te typeren op basis van hun oorsprong en vooral te beoordelen hun frequentie en herhaling in relatie tot normale hartslagen en hun optreden of vermindering in functie van de dagelijkse activiteiten (werk, maaltijden, sport, ontspanning, rust) en het slaap-waakritme. Idealiter zou het het beste zijn om een 12-leads Holter 24-uurs ECG uit te voeren, omdat het de oorsprong van de extrasystole nauwkeurig kan identificeren.

In het geval van verdere twijfels of veranderingen die tijdens het onderzoek worden geconstateerd, kan een kleuren Doppler-echocardiogram worden aangevraagd om de hartstructuur beter te evalueren en de aanwezigheid van aangeboren hartstructurele pathologieën (aritmogene dysplasie van de rechter ventrikel, hypertrofische obstructieve cardiomyopathie) of verworven de jaren (ischemisch of valvulair) en de inspanningstest, waarmee de elektrische activiteit van het hart kan worden geregistreerd terwijl de patiënt op de loopband loopt of de hometrainer gebruikt.

Als de extrasystole tijdens inspanning verdwijnt of afneemt, wordt dit meestal niet als ernstig beschouwd.

Omgekeerd, als inspanning de extrasystolische slagen veroorzaakt of verhoogt, is het waarschijnlijk dat het hart pathologisch vermoeid is en zal het nodig zijn om verdere, meer diepgaande of invasieve onderzoeken uit te voeren (cardiale MRI- of CT-scan, coronarografie, myocardiale scintigrafie, elektrofysiologisch onderzoek ).

De rol van levensstijl

Extrasystole kan op elke leeftijd voorkomen, dus ook in de kindertijd.

Maar over het algemeen neemt de kans op optreden toe met de leeftijd. In een gezond hart, bij een jong persoon zonder pathologie, correleert extrasystole vaak met een functionele stoornis en kan het gepaard gaan met stress (lichamelijk en psychologisch), overmatige consumptie van roken, cafeïne, alcoholische of koolzuurhoudende dranken, middelen van misbruik (cocaïne en andere verdovende middelen) of bepaalde medicijnen (digoxine, aminofylline, tricyclische antidepressiva).

Koorts, overmatige angst of overmatige sport kunnen ook uitlokkende factoren zijn.

Andere keren kunnen extrasystolische slagen het gevolg zijn van een tekort aan calcium, magnesium en vooral kalium in het bloed of van een teveel aan calcium.

Rust, correctie van dit gedrag of veranderingen zorgen ervoor dat de extrasystole verdwijnt.

Extrasystolen komen ook zeer vaak voor tijdens de zwangerschap, maar houden, zoals in het geval van gastro-oesofageale reflux of een teveel aan buikvet, verband met vagale of sympathische reflexstimulatie van de buikorganen.

Dergelijke voortijdige systolen zouden daarom geen alarm moeten veroorzaken en zijn niet gerelateerd aan hartaandoeningen.

In feite kan deze vorm van aritmie ook optreden als teken van andere aandoeningen of pathologieën waarbij het hart niet betrokken is, zoals schildklieraandoeningen (vooral hyperthyreoïdie, maar ook hypothyreoïdie), bloedarmoede, onbehandelde hoge bloeddruk, gastro-oesofageale reflux of andere spijsverterings- en darmstoornissen zoals galstenen, constipatie, meteorisme.

Ten slotte zijn er echter tal van hartpathologieën die geassocieerd zijn met extrasystole, en aritmie is vaak een van de vele symptomen die gepaard gaan met de onderliggende pathologie: hartfalen, een eerder myocardinfarct of coronaire hartziekte in het algemeen, hartklepaandoeningen, infectie of ontsteking van het hart (myocarditis, endocarditis, pericarditis), hypertrofische obstructieve hartziekte, aritmogene rechterventrikeldysplasie of pathologieën van het hartgeleidingssysteem.

Daarom zijn een aangepaste levensstijl, correctie van cardiovasculaire risicofactoren, jaarlijkse controle van standaard hematochemische onderzoeken en niet te intensieve sportbeoefening de ideale voorwaarden voor een gezond hart en lichaam.

Hoe wordt extrasystole behandeld?

De meeste patiënten die lijden aan extrasystole, maar verder gezond zijn, hebben geen therapie nodig, omdat dit goedaardige verschijnselen zijn die verband houden met niet-pathologische aandoeningen (angst, spijsverteringsproblemen, stress, slaapgebrek).

Het verminderen van de meest voorkomende triggers (cafeïne, nicotine, drank, drugs of overmatig sporten) kan zeker nuttig en soms onmisbaar zijn om de frequentie te verminderen of het probleem op te lossen, ongeacht de symptomen.

In feite hebben veel patiënten veel baat bij leefstijlinterventies, met een gezond, licht dieet, regelmatige beoefening van niet al te intensieve lichaamsbeweging en herstel en behoud van een gezond gewicht.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Ventriculaire extrasystolen

Ventriculaire extrasystolen zijn altijd de moeite waard om zorgvuldig te onderzoeken, omdat ze een aanwijzing kunnen zijn voor een belangrijker probleem.

Bij sommige patiënten, wanneer de symptomen bijzonder hinderlijk worden en wanneer de extrasystole zeer frequent is (meestal >5000 extrasystolen in 24 uur), kan medicamenteuze therapie of elektrische therapie (transkatheterablatie) worden voorgesteld om het extrasystolische fenomeen te verminderen of zelfs volledig te beëindigen.

Transkatheterablatie is een procedure die wordt uitgevoerd onder lokale anesthesie, waarbij de patiënt wakker is of soms onder algehele anesthesie.

Transkatheterablatie van ventriculaire extrasystole bestaat uit het zoeken naar de oorsprong van de extrasystole met een specifieke katheter die vanuit een ader (inguinaal) wordt opgevoerd.

Zodra de ablatie is voltooid, herstelt de patiënt meestal snel, binnen 12 uur kan hij lopen.

De lossing vindt doorgaans 24 uur later plaats.

Atriale extrasystolen

Deze zijn altijd goedaardig, maar als ze zeer frequent zijn, is een aritmologisch onderzoek noodzakelijk omdat ze het begin van atriale fibrillatie kunnen vertegenwoordigen.

Onderschat nooit een zich herhalend atriaal extrasystolisch fenomeen zoals> 5000 slagen in 24 uur.

Een 7-dagen-holter moet worden overwogen: atriale fibrillatie moet worden uitgesloten

Concluderend, in de meeste gevallen vormen incidentele extrasystolen bij niet-cardiale personen geen gezondheidsprobleem, maar het is essentieel om hun goedaardige aard te verifiëren bij de arts om hartpathologieën of andere oorzaken uit te sluiten.

Zodra de diagnose is gesteld, en vooral nadat de vermindering van aritmieën onder stress is geverifieerd, is nu bewezen dat regelmatige lichaamsbeweging een positief effect heeft op het verminderen van extrasystolen en het verbeteren van zowel de fysieke als psychologische toestand van de niet-cardiale persoon last van extrasystolen.

Aan de andere kant zal de aanwezigheid van hartaandoeningen de intensiteit van fysieke activiteit beperken in relatie tot het type onderliggende pathologie en de prognose ervan.

Zelfs de hartpatiënt wordt echter aangeraden om regelmatig lichte lichamelijke activiteit te verrichten, met respect voor zijn of haar algemene gezondheidstoestand, en slechts in beperkte meer ernstige gevallen wordt absolute rust aanbevolen, ongeacht de aanwezigheid van extrasystolen.