Fibromyoom: het baarmoederfibroom

By Cristiano Antonino On 8 november 2022

Fibromyoom, beter bekend als baarmoederfibroom, is de meest voorkomende goedaardige tumor van de baarmoeder. Synoniemen zijn myoma en leiomyoma

Fibroma is een typische pathologie van de vruchtbare leeftijd en kan als zodanig in zijn groei worden gestimuleerd door de productie van ovariumhormoon.

Inderdaad, met de menopauze is er vaak een vermindering van het volume.

Meer dan 25% van de vrouwen boven de 30 heeft één of meer vleesbomen, maar minder dan 25% van deze vleesbomen gaat gepaard met symptomen.

De mogelijkheid dat een vleesboom degenereert tot een kwaadaardige vorm is uiterst zeldzaam (ongeveer 1 op 1000); een dergelijk risico kan worden vermoed in het licht van een snelle toename van het volume die wordt gedetecteerd tijdens klinische of ultrasone onderzoeken.

Tijdens de menopauze, wanneer hormonale stimulatie stopt, heeft fibromyoom de neiging om spontaan terug te gaan.

Hoe merken we fibromyoom (of baarmoederfibroom) op?

Drie van de vier keer wordt fibromioom wel eens ontdekt tijdens een gynaecologische controle of echografisch onderzoek.

Het meest voorkomende symptoom is menorragie, dwz het verschijnen van menstruatiestromen die veel overvloediger zijn dan normaal en met een neiging tot bloedingen: menometrorragische cycli.

Bij sommige vrouwen, die zich geen zorgen maken over een verhoogde menstruatie, kan een hypochrome sideropenische anemie een teken zijn van fibroom.

Heel vaak kan de aanwezigheid van een fibroom, vooral een grote, pijn en/of een gevoel van gewicht in de onderbuik of het lumbosacrale gebied veroorzaken.

Daarnaast kunnen, afhankelijk van het volume en de locatie van het fibroom, urinewegsymptomen aanwezig zijn (aandrang om vaak te urineren of soms urine-incontinentie) bij druk op de blaas (die zich dicht bij de baarmoeder bevindt) of darmsymptomen door compressie op het rectum met als gevolg moeilijkheden bij de ontlasting.

In sommige gevallen kan de aanwezigheid van een vleesboom onvruchtbaarheidsproblemen en herhaalde miskramen veroorzaken.

Tests om fibromyoom te diagnosticeren

Het eerste onderzoek om een vleesboom te diagnosticeren is het normale gynaecologische onderzoek: een zeer grote vleesboom kan soms al worden vermoed bij palpatie van de buik.

Het bimanuele onderzoek en vaginale exploratie maken het mogelijk de baarmoeder te waarderen als onregelmatig in volume en consistentie toegenomen.

Bij het diagnosticeren van baarmoederfibromen is echografie essentieel: abdominale echografie is altijd nodig om de grootte en locatie van grote vleesbomen te beoordelen; transvaginale echografie kan nuttig zijn voor een nauwkeurigere analyse van de baarmoederwanden.

De beste tijd voor een echografie is binnen de eerste acht dagen na het begin van de cyclus om zelfs kleine vleesbomen die in de baarmoederholte uitsteken, beter onder controle te houden.

De echografie is erg handig bij het volgen van de neiging van vleesbomen om in de loop van de tijd te groeien. Om de baarmoederholte beter te kunnen bestuderen, zijn hysteroscopie en hysterosalpingografie noodzakelijk.

Fibromyoom, wat te verwachten?

De prognose van myofibromen is goed.

In het geval van zwangerschap zijn complicaties zeldzaam, maar nauwgezette monitoring is noodzakelijk om veranderingen in volume, de locatie ten opzichte van het inbrengen van de placenta en, aan het einde van de zwangerschap, in relatie tot de positie van de foetus te specificeren.

De menopauze veroorzaakt in de meeste gevallen een vermindering van het volume van vleesbomen.

Wat te doen bij fibromyoom (of baarmoederfibroom)

De keuze van de therapie hangt af van verschillende factoren: de mogelijke aanwezigheid van symptomen en hun omvang, de leeftijd van de patiënt, de mogelijke wens om zwanger te worden en het volume van de vleesboom.

Voor een vleesboom die niet erg volumineus is, kan het bij een patiënt zonder symptomen voldoende zijn om een afwachtende houding aan te nemen en zich te beperken tot periodieke controles (gynaecologisch onderzoek en echo om de zes maanden).

Integendeel, bij een symptomatische patiënt moeten therapeutische keuzes worden gemaakt, die in sommige gevallen farmacologisch en vaker chirurgisch kunnen zijn.

Farmacologische therapie kan vooral nuttig zijn om de neiging tot bloeden onder controle te houden en, indien nodig, om de pijn het hoofd te bieden.

Totale regressie van het fibroom kan echter niet worden verwacht van medische therapie.

Er zijn verschillende categorieën geneesmiddelen beschikbaar om de hemorragische symptomen onder controle te houden:

Antihemorragica: deze zijn bijzonder nuttig voor het onder controle houden van menorragie en moeten indien nodig oraal of via intramusculaire injectie worden ingenomen. Ze hebben geen bijwerkingen, maar moeten strikt op een volle maag worden ingenomen.
Progestagenen: deze zijn bijzonder nuttig bij het blokkeren van menometrorragie en slagen er soms zelfs in om de pijnsymptomen te verminderen. Ze worden gewoonlijk oraal ingenomen (in tabletvorm) gedurende 10 tot 15 dagen per cyclus gedurende verschillende cycli, beginnend op de 13e tot 15e dag van de cyclus en volgens de instructies van de behandelend gynaecoloog.
Danazol: dit preparaat is ook effectief bij het beheersen van menometrorragie, en de therapie moet gedurende 4-6 maanden worden voortgezet en kan de verdere ontwikkeling van de vleesboom (of fibromateuze baarmoeder) afremmen; het is echter een medicijn met bijwerkingen en moet onder nauwlettend toezicht worden toegediend.
GnRH-analogen: deze preparaten (meestal toegediend in de vorm van intramusculaire injecties) houden een tijdelijke blokkering van de hormoonproductie door de eierstokken in. Dit veroorzaakt een soort reversibele farmacologische menopauze, waardoor er een stopzetting van de menstruatie (amenorroe) en een zekere vermindering van het volume van vleesbomen is. Deze effecten zijn echter niet blijvend: na stopzetting van de therapie kunnen de eerdere hemorragische symptomen opnieuw optreden en kan de groei van vleesbomen worden hervat.

Deze laatste therapie kan niet erg lang worden voortgezet vanwege de onaangename menopauze-achtige symptomen (bijvoorbeeld opvliegers) en het osteoporose-bevorderende effect dat het met zich mee kan brengen.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Daarom wordt deze therapeutische keuze gemaakt ofwel met het oog op een operatie (met de bedoeling een vermindering van het volume van de vleesboom te bevorderen om de operatie te vergemakkelijken), ofwel bij een patiënt die heel dicht bij de menopauze is om de menometrorragie onder controle te houden tot de spontane stopzetting van de menstruatie.

De keuze voor chirurgische therapie is noodzakelijk in gevallen waar bloedingen frequent en overvloedig zijn en er geen voordeel is geweest bij medische therapie, of in gevallen waarin het opvallende volume van een vleesboom (of een fibromateuze baarmoeder) pijn of ongemak veroorzaakt door compressie van nabijgelegen organen (blaas en/of darmen).

Een operatie is nodig om een vleesboom te verwijderen die door zijn ligging de vruchtbaarheid belemmert.

De chirurgische procedures zijn:

myomectomie: eenvoudige verwijdering van een of meer vleesbomen, waardoor de baarmoeder behouden blijft. Deze keuze heeft meestal de voorkeur voor kleine vleesbomen en wanneer de patiënt in de vruchtbare leeftijd is;
hysterectomie: totale verwijdering van de baarmoeder. Deze keuze is meer aangewezen bij de peri- of postmenopauzale patiënt en in meer complexe gevallen zoals de aanwezigheid van meerdere en/of volumineuze myomen.