Melanoom: oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Juli 4, 2023

De incidentie van melanoom – tot een paar jaar geleden beschouwd als een vrij zeldzame ziekte – is de afgelopen twintig jaar met 4% toegenomen tot 14.3 gevallen per 100,000 mannen en 13.6 gevallen per 100,000 vrouwen

Mits tijdig ontdekt en adequaat behandeld, is melanoom een ziekte waarvan het perfect mogelijk is om te herstellen.

Als het echter laat wordt gediagnosticeerd, kan het snel evolueren, aangrenzende weefsels binnendringen en zelfs metastasen op afstand veroorzaken, en zo fataal worden.

Melanoom: wat is het?

Melanoom is een kwaadaardige tumor die ontstaat uit melanocyten die zich voornamelijk in de huid bevinden.

Melanoom – een ongebruikelijke maar vaak zeer agressieve tumor – is zichtbaar met het blote oog en ontstaat precies uit melanocyten, de cellen die melanine produceren, het pigment dat verantwoordelijk is voor de kleuring van de huid.

Melanoom: oorzaken en symptomen

Zoals eerder vermeld, wordt melanoom gegenereerd als gevolg van de degeneratie van melanocyten, de cellen die verantwoordelijk zijn voor de productie van melanine om de huid van het hele lichaam te beschermen tegen de agressie van ultraviolette stralen.

Melanoom kan ofwel ex-novo ontstaan ofwel uit de degeneratie van een reeds bestaande moedervlek, waarvan de melanocyten degeneratie ondergaan waardoor ze in kankercellen veranderen.

Over het algemeen wordt de kans op het ontstaan van melanoom verhoogd door onjuiste en overmatige blootstelling aan zonlicht of UV-lampen bij gebrek aan voldoende bescherming tegen de zon.

Om deze reden zijn de delen van het lichaam die het meest vatbaar zijn voor melanoom, de delen die het vaakst worden blootgesteld aan de zon: armen, benen, handen en gezicht.

Zorgvuldige aandacht besteden aan de vorming van nieuwe en bestaande moedervlekken is de eerste en belangrijkste stap bij het vroegtijdig diagnosticeren van melanoom.

De tekens waaraan de meeste aandacht moet worden besteed, zijn de volgende:

Asymmetrie: moedervlekken zijn meestal symmetrisch, terwijl melanoom asymmetrisch voorkomt.
Onregelmatige randen: moedervlekken hebben regelmatige, goed gedefinieerde randen, terwijl melanoom gekartelde randen heeft.
Ongelijke kleur: moedervlekken worden gekenmerkt door een min of meer intense maar altijd homogene kleur, terwijl melanoom meer kleuren of meer kleurgradaties vertoont.
Diameter: Een vermoedelijke huidlaesie met een diameter van meer dan 6 millimeter moet door een specialist worden gecontroleerd.
Evolutie: Als een moedervlek snel begint te groeien, van vorm of kleur verandert, kan dit een melanoom zijn.

Melanoom: diagnose

Elk individu zou spontaan een jaarlijkse moedervlekcontrole moeten ondergaan, waarbij de dermatoloog-specialist een zorgvuldige klinische test uitvoert.

Hierdoor kunnen eventuele moedervlekken of verdachte huidplekken worden opgespoord, zodat de patiënt kan worden doorverwezen naar specifieke en gerichte tests, zoals dermatoscopie.

Dermoscopie is een eenvoudige en pijnloze procedure die bestaat uit het observeren van moedervlekken en huidvlekken met behulp van een specifiek instrument dat een epiluminescentiemicroscoop of dermatoscoop wordt genoemd, vandaar de naam van de test.

Dit instrument maakt het mogelijk om de binnenkant van moedervlekken te observeren, details op te pikken die met het blote oog onmogelijk te zien zijn, en zo te ontdekken of de laesie al dan niet kwaadaardig is, zodat passende maatregelen kunnen worden genomen.

Vaak is observatie alleen echter niet voldoende en moet er histologisch onderzoek worden gedaan door middel van een huidbiopsie, uitgevoerd in een poliklinische setting.

Dit wordt gedaan door de laesie geheel of gedeeltelijk te verwijderen, zodat een nauwkeurigere diagnose kan worden gesteld dan alleen door observatie is toegestaan.

Melanoom enscenering

De functie van de histologische test is niet alleen om vast te stellen of het verwijderde deel van het weefsel al dan niet een melanoom is, maar – als dat zo is – om de stadiëring te bepalen door lokalisatie van het neoplasma.

De anatomisch patholoog zal bij het onderzoek van de bevinding namelijk kunnen vaststellen of de randen van de resectie gezond zijn of niet.

In het eerste geval betekent dit dat het melanoom in locu was en dat het, aangezien het nog niet in de omliggende weefsels is geïnfiltreerd, als volledig doorgesneden kan worden beschouwd.

Anders kan de anatomisch patholoog door middel van goed gedefinieerde parameters de diepte van de invasie van het omringende weefsel door het melanoom, de lymfovasculaire invasie en het aantal vermenigvuldigende cellen voorspellen om de agressiviteit van het melanoom duidelijk te bepalen. .

Als wordt vastgesteld dat het melanoom agressief en snel groeiend is, zal de anatomisch patholoog een biopsie van de schildwachtlymfeklieren aanvragen, dwz de lymfeklieren die zich het dichtst bij de uitgesneden laesie bevinden.

Als het onderzoek van de schildwachtklieren ook de aanwezigheid van kankercellen aangeeft, zijn andere onderzoeken zoals echografie, röntgenfoto's, CT-scan en PET-scan nodig om eventuele metastasen op afstand te beoordelen.

Behandeling en therapieën voor melanoom

Na beoordeling en nauwkeurige diagnose van het type tumor waarmee we te maken hebben, het stadium van de ziekte en het gebied waar het zich heeft gevormd, gaan we over tot de keuze van de meest geschikte therapie, die ook afhangt van andere factoren zoals de leeftijd en gezondheidstoestand van de patiënt.

Chirurgische therapie

Over het algemeen is chirurgische verwijdering de aanbevolen behandeling voor de meeste huidtumoren.

Met dermatologische chirurgie kan de kankerlaesie of vermoedelijke kankerlaesie volledig worden verwijderd.

Als de verwijderde laesie groot is, zou plastische chirurgie ingrijpen om het gebied te reconstrueren, vooral als het zich op het gezicht van de patiënt bevindt, om te voorkomen dat het esthetisch wordt aangetast.

Wanneer een operatie wordt uitgevoerd om een melanoom te behandelen, wordt de lymfeklier die verantwoordelijk is voor de afvoer van het huidgebied dat is aangetast door het verwijderde melanoom - de schildwachtklier - meestal ook verwijderd om mogelijke overgebleven kankercellen uit te sluiten en metastasen op afstand te voorkomen.

Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling die bestaat uit het oraal of intraveneus toedienen van medicijnen die de aanwezige kankercellen kunnen vernietigen.

Huidtumoren kunnen ook worden behandeld door chemotherapiemedicijnen in hoge concentraties toe te dienen op een beperkt gebied, waardoor wordt voorkomen dat het medicijn door het lichaam wordt verspreid.

immunotherapie

Immunotherapie is een behandeling die gebruik maakt van monoklonale antilichamen die werken door een deel van het immuunsysteem te reactiveren dat geacht wordt zich specifiek en selectief op tumorcellen te richten en te vernietigen.

Gerichte therapie

Gerichte therapieën verwijst naar bepaalde soorten therapieën die medicijnen gebruiken om bepaalde moleculaire doelwitten van kankercellen aan te pakken, die essentieel worden geacht voor de groei van de kankercellen zelf.

Kenmerkend voor deze therapie is, in tegenstelling tot chemotherapie en radiotherapie, dat deze moet worden afgestemd op de eigenschappen van de kankercel zelf.

Melanoom: hoe kan het worden voorkomen?

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zoals hierboven vermeld, is de belangrijkste risicofactor voor de vorming van een melanoom een roekeloze en onverantwoorde blootstelling aan ultraviolette stralen, zowel die van natuurlijke bronnen (zonlicht) maar ook en vooral die van kunstlicht (douches of zonnebanken).

Ultraviolette stralen dringen in feite de huid binnen en beschadigen onherstelbaar de DNA-structuur van cellen, die mutaties kunnen ontwikkelen die de ontwikkeling van tumorprocessen kunnen veroorzaken.

Om dit te voorkomen, is voorkomen de beste remedie.

Daarom is het zoveel mogelijk vermijden van blootstelling aan natuurlijke of kunstmatige ultraviolette stralen, en dit met de nodige voorzorgsmaatregelen door gebruik te maken van zonnebrandcrèmes met een hoge bescherming, een geldige preventiestrategie tegen melanomen of huidkanker in het algemeen.

Voor een eventuele vroege diagnose is het ook aan te raden om jaarlijks een molcontrole met mapping te ondergaan.

Bovendien kan een gevarieerde voeding rijk aan vitamine A, C en E – krachtige antioxidanten – de huid helpen zichzelf te beschermen tegen de schadelijke werking van ultraviolette stralen.