Woman shouting / screaming isolated on white background

Tracheitis: symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Juni 28, 2023

Zelfs de luchtpijp kan, net als andere organen, ontstoken raken door virussen en bacteriën. In dit geval spreken we van “tracheitis”

Ons ademhalingssysteem bestaat uit een reeks holle organen (de luchtwegen) die dienen om lucht van buitenaf naar de longen te laten gaan en vice versa.

Deze paden zijn in continuïteit met elkaar, beginnend bij de neus naar de bronchiën en bronchiolen in de longen.

Er wordt echter onderscheid gemaakt tussen de bovenste luchtwegen (neus, mond, neusgangen, neusbijholten, keelholte en strottenhoofd) en onderste luchtwegen (trachea, bronchiën, bronchiolen).

Wat is de luchtpijp?

Als we ons concentreren op de luchtpijp, is dit niets anders dan dat deel van ons lichaam dat zich centraal in de borst voor de slokdarm bevindt en het strottenhoofd met de bronchiën verbindt, wat het eerste deel van de onderste luchtwegen vertegenwoordigt.

Het is met name een kraakbeenkanaal van ongeveer 12 centimeter lang, gemaakt van elastisch vezelig weefsel.

De kraakbeenachtige ringen zijn in een hoefijzervorm op elkaar geplaatst, om een achterste opening mogelijk te maken die wordt afgesloten door spierweefsel.

Deze ringen zijn met elkaar verbonden door bindweefselbanden.

De inwendige delen van de luchtpijp zijn bekleed met slijmvliezen en zeer kleine trilhaartjes, dwz haartjes zoals die in de neusgaten, maar dan microscopisch klein.

De beweging van deze haren houdt de luchtwegen schoon, waardoor het slijm dat normaal daarin aanwezig is en nodig is om de stoffen op te vangen die schadelijk zijn voor de gezondheid van het lichaam en ons lichaam binnendringen via de boezems die we inademen.

Zelfs de luchtpijp kan, zoals hierboven vermeld, worden aangevallen door virussen en bacteriën.

Deze ontsteking leidt tot tracheitis

Vaak is het een aandoening die zich manifesteert als een gevolg van andere processen, allemaal gekenmerkt door een onderliggende ontstekingstoestand zoals:

bacterieel;
viraal;
allergieën veroorzaakt door de aanwezigheid van een aantal specifieke allergenen in de omgeving waar de patiënt woont;
inademing van lucht die irriterende stoffen bevat, zoals die van chemische aard.

Maar laten we in orde gaan, uitgaande van wat de symptomen kunnen zijn die kunnen worden toegeschreven aan tracheitis.

Symptomen van tracheitis

Tracheitis manifesteert zich over het algemeen met een diepe hoest die honden wordt genoemd vanwege het typische blaffende en droge geluid, vaak voorafgegaan door brandend en kietelend gevoel in de keel, in sommige gevallen koorts.

In feite kan de droge hoest die kenmerkend is voor tracheitis zichzelf transformeren en leiden tot het verschijnen van etterende catarre als deze zich uitbreidt naar de longen.

Dit gebeurt vooral in het geval van bacteriële tracheitis.

Aan deze toestand kan ook de geboorte worden toegevoegd van een sterke pijn en een gevoel van benauwdheid in de borst, retrosternaal, die worden geaccentueerd bij hoesten.

Bovendien kan het ontstoken slijmvlies opzwellen en leiden tot een matige vernauwing van het tracheale kanaal, wat ongemak veroorzaakt bij de ademhaling en het optreden van enkele karakteristieke geluiden die met de ademhaling worden uitgezonden, zoals geratel.

Hieronder geven we een opsomming van de typische symptomen die gepaard gaan met een tracheitis:

maar van de keel, met roodheid veroorzaakt door vasodilatatie en exsudaat van inflammatoire aard;
aanwezigheid van min of meer dik slijm, waarvan de kleur afhangt van het onderliggende proces;
aanhoudende hoest, productief of niet;
ademhalingsproblemen.

De oorzaken van tracheitis

De oorzaken die kunnen leiden tot ontsteking van de luchtpijp zijn divers en van verschillende aard, viraal of bacterieel.

De infectie kan primair zijn, als deze rechtstreeks de luchtpijp aantast, of secundair aan andere infecties van de bovenste luchtwegen, zoals rhinitis, sinusitis, tonsillitis, laryngitis.

In dit geval kan de infectie zich uitbreiden tot aan de tracheatape. Over het algemeen lopen degenen die om andere redenen al een gebrekkig immuunsysteem hebben, meer risico op het ontwikkelen van gecompliceerde tracheitis.

Bacteriële tracheïtis

De bacteriën die tracheitis kunnen ontsteken zijn verschillend.

Een van de meest voorkomende vormen, vooral bij kinderen, is die van Staphylococcus aureus, die ook kan optreden na een secundaire superinfectie van virale vormen, zoals verkoudheid.

Er zijn andere bacteriën die tot deze toestand van de luchtpijp kunnen leiden, zoals streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae, waarvan bekend is dat beide later complicaties veroorzaken, zoals bacteriële longontsteking.

Virale tracheïtis

Ontsteking van de luchtpijp door het virus is vaak het gevolg van andere virale infecties, zoals die van de bovenste luchtwegen en kan daarom voornamelijk worden toegeschreven aan influenza- en para-influenzavirussen, adenovirussen en rhinovirussen.

Irriterende of allergische tracheitis

Hoewel minder vaak, kan tracheitis ook irriterend of allergisch zijn.

In het eerste geval is het te wijten aan het inademen van irriterende stoffen zoals sigarettenrook of stoffen die afkomstig zijn van vervuiling.

In het tweede geval kan het worden veroorzaakt door allergieën van de patiënt, zoals die voor pollen, stof, dierenhaar of andere allergenen.

Irritatie van de luchtpijp kan ook secundair zijn aan gastro-oesofageale reflux.

Uitademing van zuur, opstijgend vanuit de maag langs de slokdarm, kan via het strottenhoofd de luchtpijp bereiken en daaruit voortvloeiende irritatie veroorzaken.

Wanneer een dokter bezoeken?

Hoewel de prognose meestal uitstekend is, kan tracheitis een noodsituatie worden.

In dit geval en vooral bij kinderen is het raadzaam om naar de Spoedeisende Hulp te gaan wanneer naast de infectie de volgende symptomen optreden:

koorts;
hoest die aanhoudt en erger wordt;
ademhalingsmoeilijkheden;
luidruchtige ademhaling;
symptomen van slechte zuurstoftoevoer (cyanotische kleur van het gezicht, vermoeidheid, zweten, terugtrekking van de halsslagader aan de basis van de nek in de ademhalingshandeling).

De diagnose

Om een infectie van de luchtpijp te diagnosticeren is het belangrijk om uit te gaan van een zorgvuldige anamnese, die teruggaat tot de oorzaken.

Het is mogelijk dat de patiënt in kwestie is blootgesteld aan specifieke infectiebronnen of aan bepaalde soorten antigenen.

Daarna worden de mondholte en keelholte onderzocht, die tekenen van hyperemie (roodheid) of mucopurulente afscheiding (slijm) kunnen vertonen.

De uitvoering van een fibroendoscopie (een dunne camera die door de neus gaat en het strottenhoofd en de luchtpijp onderzoekt) is essentieel om de eerste tracheale ringen te visualiseren en te beoordelen of ze ontstoken zijn.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Gewoonlijk worden na het bezoek geen andere specifieke tests voorgeschreven, in geval van twijfel kan de specialist besluiten om een sputumkweek met bijbehorend antibiogram aan te vragen, om elke bacterie die verantwoordelijk is voor het ontstekingsproces te isoleren en om het beste antibioticum beschikbaar te hebben voor de specifieke infectie in voortgang.

Tests voor virale tracheitis

In het geval van virale tracheitis zal de arts echter het sputum gebruiken om te zoeken naar specifieke componenten van het virus.

Bloedonderzoek zal ook worden voorgeschreven om zowel de afwezigheid van andere bijkomende pathologieën van een andere aard aan te tonen als om de stijging van de ontstekingsindices (VES, CRP, witte bloedcellen) of de aanwezigheid van componenten van het micro-organisme in de bloedsomloop.

Ten slotte, wanneer de situatie veel ernstiger lijkt, kunnen verdere onderzoeken, zoals thoraxradiografie, worden uitgevoerd om de voortgang van het infectieuze proces in de onderste luchtwegen uit te sluiten en de doorgankelijkheid van het kanaal te evalueren.

Als allergieën worden vermoed, is het voldoende om de patiënt te onderwerpen aan "allergietesten", huid- of bloedtesten, gericht op het detecteren van individuele gevoeligheid voor bepaalde allergenen.

Met de pulsoximeter kan de hoeveelheid zuurstof in het bloed worden bepaald (oximetrie).

Samenvattend is de diagnose dus gebaseerd op:

klinische symptomen,
aanwezigheid of afwezigheid van sputum (slijm kan vaak leiden tot de oorsprong van tracheitis),
lichamelijk onderzoek van de keelholte larynx en luchtpijp eerste ringen,
mogelijk kweek van sputum of zoeken naar viraal materiaal.

Hoe tracheitis te genezen

De therapieën die worden overwogen om tracheitis te behandelen, zijn zeer gevarieerd omdat ze afhangen van de ernst van het klinische beeld en vooral van het verantwoordelijke etiologische agens.

Soms kan tracheitis ook zelflimiterend zijn en geen behandeling vereisen, terwijl in de meest ernstige gevallen, vooral wanneer er een vermindering van het tracheale kaliber is en daaruit voortvloeiende ademhalingsmoeilijkheden bij kinderen, ziekenhuisopname noodzakelijk is om adequate ademhalingsondersteuning te bieden.

Maar laten we ons nu concentreren op de belangrijkste therapieën die worden aanbevolen in het geval van tracheitis, wat zijn dat?

1) In geval van bacteriële infectie kan het gebruik van een antibioticum nodig zijn, bij voorkeur voorgeschreven na een antibiogram.

2) Om een virale infectie te genezen, volstaat een eenvoudige ondersteunende therapie (koortswerende middelen voor koorts, kalmerende middelen of mucolytische siropen voor hoest, deze laatste echter gecontra-indiceerd onder de leeftijd van twee jaar) totdat deze is verdwenen.

3) Allergische tracheitis wordt behandeld met antihistaminica en cortisonen.

Hoe preventie te doen

De eerste preventieve aanpak bestaat uit het vermijden van risicovolle situaties zoals:

blootstelling aan bekende allergenen in het geval van mensen met een allergie,
overvolle, gesloten omgevingen, in contact met mogelijk besmette personen.

Het is ook noodzakelijk om alle processen te voorkomen die de afweer van de luchtwegen kunnen verzwakken en die aandoeningen van voorbijgaande immunosuppressie kunnen bepalen, zoals: