Sport- en spierblessure Symptomatologie van kuitblessure

By Cristiano Antonino On Juni 1, 2023

Laten we het hebben over spierblessures: de kuit is het anatomische gebied dat het vaakst betrokken is bij spierblessures tijdens het sporten, zelfs op amateurniveau

Dit komt omdat de triceps suralis, bestaande uit de mediale en laterale tweeling en de soleus, een van de spiercomplexen is die het vaakst betrokken zijn bij belaste sportactiviteiten.

Met name bij bewegingen waarbij van richting moet worden veranderd, voert het excentrisch werk uit (samentrekking van de spier tijdens een rekoefening) dat een hoog risico op letsel veroorzaakt.

Het zijn vooral bewegingen gerelateerd aan sportactiviteiten zoals voetbal, tennis, hardlopen, middellangeafstandslopen en atletiek die kuitblessures veroorzaken.

Spierblessure: de symptomen

Spierblessures kunnen drie verschillende graden van ernst hebben, afhankelijk van de hoeveelheid spiervezels die gewond zijn geraakt tijdens de blessure (de derde graad is wat we gewoonlijk een 'traan' noemen).

De sporter voelt een acute stekende pijn tijdens accelereren of tijdens het veranderen van richting.

Na de acute gebeurtenis is palpatie van de spier pijnlijk, evenals actieve contractie en passieve uitrekking.

Symptomatologie en functionele impotentie zijn meestal evenredig met de omvang van de structurele schade.

Bij een eerstegraads blessure voelt de sporter pijn bij het lopen of rennen en het gevoel niet verder te kunnen zonder het risico te lopen de toestand te verergeren.

Bij een derdegraads blessure kan de atleet niet lopen en moet hij meestal door reddingswerkers van het speelveld worden begeleid.

Naast structurele verwondingen is er ook wat we een 'graad nul'-blessure zouden kunnen noemen, waarbij de spier tot het uiterste van zijn mechanische weerstand is belast en reageert met een min of meer pijnlijke spasme of contractuur zonder echter enige schade aan de spiervezels die kan worden opgespoord door instrumentele tests.

Dit type probleem wordt meestal geassocieerd met pijn in de kuit die langzaam ontstaat bij het verstrijken van de sportactiviteit.

Van een nog andere aard is krampachtige pijn (kuitkramp), die daarentegen heel vaak gepaard gaat met een tekort aan elektrolyten, uitdroging, spiervermoeidheid, en meestal vanzelf verdwijnt door rekoefeningen te doen en te stoppen met sporten.

Hoe een spierblessure te diagnosticeren

Spierblessures worden gediagnosticeerd door de orthopedisch specialist of fysiotherapeut of sportarts, door informatie te verzamelen die door de patiënt is gerapporteerd en die betrekking heeft op het soort pijn dat wordt gevoeld, de uitgevoerde activiteit en de bewegingen die worden uitgevoerd op het moment van de blessure.

Fundamenteel voor het diagnostisch proces is ook de objectieve test, waarbij de kuit wordt onderzocht, waarbij bijvoorbeeld de mate van zwelling en mogelijke blauwe plekken, pijn bij actieve contractie en passieve uitrekking van de spier worden beoordeeld.

Om de diagnose te voltooien, ondergaat de patiënt 48-72 uur na de acute gebeurtenis echografie of andere instrumentele tests van het tweede niveau, zoals MRI.

Hoe een spierblessure te behandelen

Als u een spierblessure heeft, moet u stoppen met trainen totdat de blessure is verholpen.

In de eerste 72 uur direct na het letsel is het nuttig om pijn en zwelling te verminderen door ijs en een compressieverband op het getroffen gebied aan te brengen; na het onderzoek en eventueel instrumenteel onderzoek, na het stellen van de diagnose, zal de specialist aangeven hoe lang de fysiotherapiecursus nodig is voor sportherstel.

Dit laatste is essentieel om het risico op nieuwe blessures te voorkomen, omdat het de atleet in staat stelt de spierelasticiteit te versterken en te vergroten, waardoor deze wordt voorbereid op sportieve stress.

De hersteltijd is gerelateerd aan de omvang van het letsel en de adequaatheid van het revalidatietraject.

Het is meestal mogelijk om weer te gaan sporten na ongeveer 20-25 dagen voor een eerstegraads blessure, 45-50 dagen voor een tweedegraads blessure en het kan tot drie maanden duren voor een derdegraads blessure.

Hoe blessures te voorkomen

Twee dingen zijn essentieel om blessures te voorkomen: preventie en veiligheid.

Bij het uitoefenen van een sportactiviteit is het belangrijk dat de plaats en het terrein waar het plaatsvindt geschikt zijn.

Ook fundamenteel is de keuze van schoenen, die zal verschillen afhankelijk van de gekozen sport.

Voor elke training moet er dus tijd worden besteed aan het opwarmen, met rek- en krachtoefeningen die gericht zijn op het mobiliseren van de gewrichten en het activeren van de spierstructuur.

Ten slotte, als u te zwaar bent, moet u uw lichaamsgewicht verminderen en, in het algemeen, ontlastende activiteiten ondernemen, waaronder fietsen, zwemmen en gymnastiekoefeningen die worden aanbevolen door een professionele trainer, voordat u gewichtdragende activiteiten uitvoert.

Wie sport beoefent, moet ook een uitgebalanceerd dieet volgen.