Sinusritme ECG: normale snelheid, tachycardie, waarden aan de grenzen van de norm
"Sinusritme" verschijnt meestal op ECG-rapporten. Een voorbeeld is "Tracering gekenmerkt door de aanwezigheid van sinusritme"
Dit zou de patiënt helemaal niet moeten afschrikken, het is eigenlijk een goed teken. Laten we eens kijken waarom.
Sinusritme: wat is het?
Met 'sinusritme' bedoelen we in de geneeskunde het fysiologische ritme waarmee de hartspier samentrekt.
De term "sinus" is afgeleid van de atriale sinusknoop, dwz een deel van het hart waar de fysiologische pacemaker zich bevindt, dat deel dat de oorsprong bepaalt van de hartimpuls die - zich voortplantend langs het hart - de frequentie en het ritme van de contracties reguleert van het atrium en het hartventrikel.
De verandering van de sinusknoop is de oorzaak van het ontstaan van verschillende soorten hartritmestoornissen, gekenmerkt door het verdwijnen van het sinusritme, duidelijk detecteerbaar met een elektrocardiogram (ECG).
Wanneer is het ritme non-sinus?
Het ritme is NIET sinus bij sommige soorten hartritmestoornissen, bijvoorbeeld bij atriumfibrilleren of ventrikelfibrilleren, aandoeningen die het leven van de patiënt indirect in gevaar kunnen brengen (de verhoogde bloedstolling bij chronisch atriumfibrilleren stelt de patiënt bijvoorbeeld bloot aan een verhoogd risico op embolie en dus van hartinfarct en herseninfarct) dan direct (hartstilstand bij kamerfibrilleren).
Sinusritme: wanneer is het normaal en wanneer niet?
Een sinusritme wordt als "normaal" beschouwd wanneer het een snelheid heeft tussen 60 en 100 slagen per minuut.
Er zijn twee soorten frequentiewijzigingen mogelijk:
- tachycardie: sinusritme met een frequentie van meer dan 100 slagen per minuut;
- bradycardie: sinusritme met een frequentie lager dan 60 slagen per minuut.
Het is duidelijk dat tachycardie en bradycardie niet de enige ziekte-indicatoren zijn.
Het is bijvoorbeeld volkomen normaal, zelfs voor een gezond persoon, om voorbijgaande tachycardie te hebben bij het uitvoeren van grote typische inspanningen of wanneer hij een plotselinge sterke emotie heeft.
Bradycardie kan ook normaal zijn, bijvoorbeeld tijdens de slaap of wanneer we extreem ontspannen zijn, bijvoorbeeld tijdens yoga, en komt ook vrij vaak voor bij topsporters.
In andere gevallen kunnen deze hartslagveranderingen - vooral als ze NIET van voorbijgaande aard zijn - echter alarmbellen zijn van een pathologie of zelf een pathologie veroorzaken, bijvoorbeeld ernstige bradycardie kan het hart mogelijk niet in staat stellen om voldoende hoeveelheden bloed rond te pompen.
Sinustachycardie en pathologieën
Het sinusritme neemt toe en wordt tachycardisch als gevolg van verschillende aandoeningen en pathologieën, zoals:
- schok,
- myocardiale ischemie,
- ernstige bloedarmoede,
- hypertensie,
- longembolie,
- hartfalen.
Deze pathologieën zijn potentieel ernstig en fataal en vereisen het gebruik van specifieke farmacologische therapieën.
Verhoogd sinusritme kan ook worden veroorzaakt door:
- sommige medicijnen,
- alcohol,
- sigarettenrook,
- misbruik van koffie, thee en cafeïnehoudende dranken,
- enkele opwindende voedingssupplementen (ginseng, ginko biloba, guarana...).
De symptomen die typisch wijzen op sinustachycardie zijn hartkloppingen, soms gepaard gaand met angst en kortademigheid. Indien gepaard gaand met pijn en zonder beklemmend gevoel op de borst, is het belangrijk om zo snel mogelijk medische hulp in te roepen.
Om een chronische toestand van tachycardie op te lossen, worden bètablokkers, anti-aritmica en calciumantagonisten gebruikt.
Sinusbradycardie
Er zijn verschillende ziekten die sinusbradycardie kunnen veroorzaken, bijvoorbeeld:
- hypothyreoïdie,
- hypothermie,
- hartinfarct,
- nerveuze anorexia,
- verhoogde intracraniale druk,
- Roemheld-syndroom.
Naast sinusbradycardie kunnen andere symptomen optreden, zoals duizeligheid, duizeligheid, pijn op de borst, kortademigheid, oedeem en cyanose.
Ook zorgt de verlaging van het sinusritme ervoor dat het gezicht bleek wordt en de extremiteiten, zoals de handen en voeten, koud aanvoelen.
In de meest ernstige gevallen van sinusbradycardie treden longoedeem, cyanose, verminderd bewustzijn en shock op.
De toestand van shock treedt op na de verslechtering van de perifere circulatie.
Medicamenteuze therapie is meestal niet nodig als het sinusritme van nature laag is.
In aanwezigheid van hypothyreoïdie moeten echter hormonen worden ingenomen om de tekortkomingen van de schildklier te ondersteunen.
Als sinusbradycardie echter het gevolg is van een staat van onderkoeling, is het noodzakelijk om het lichaam geleidelijk op te warmen.
Lees ook
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Wat is het elektrocardiogram (ECG)?
ECG: golfvormanalyse in het elektrocardiogram
Wat is een ECG en wanneer moet u een elektrocardiogram maken?
ST-elevatie myocardinfarct: wat is een STEMI?
ECG eerste principes uit handgeschreven instructievideo
ECG-criteria, 3 eenvoudige regels van Ken Grauer - ECG herken VT
ECG van de patiënt: hoe een elektrocardiogram op een eenvoudige manier te lezen?
ECG: wat P-, T-, U-golven, het QRS-complex en het ST-segment aangeven
Elektrocardiogram (ECG): waar het voor is, wanneer het nodig is
Stress-elektrocardiogram (ECG): een overzicht van de test
Wat is het dynamische elektrocardiogram-ECG volgens Holter?
Volledig dynamisch elektrocardiogram volgens Holter: wat is het?
Hartritmeherstelprocedures: elektrische cardioversie
Ambulante bloeddrukmeting gedurende XNUMX uur: waar bestaat het uit?
Holter-bloeddruk: alles wat u moet weten over deze test
Hartritmestoornissen: boezemfibrilleren
Ziekten van het hart: orthostatische tachycardie (POTS)
Supraventriculaire tachycardie: definitie, diagnose, behandeling en prognose
Sinustachycardie: wat het is en hoe het te behandelen
Pediatrische pacemaker: functies en eigenaardigheden
Hartstilstand: waarom is luchtwegbeheer belangrijk tijdens reanimatie?
Tachycardie: is er een risico op aritmie? Welke verschillen zijn er tussen de twee?
Polytrauma: definitie, beheer, stabiele en instabiele polytraumapatiënt
ABC-, ABCD- en ABCDE-regel in spoedeisende geneeskunde: wat de hulpverlener moet doen