Emergency Live | Stroke is a problem for people with long work hours shift image 1

Pathologieën van onze tijd: internetverslaving

By Cristiano Antonino On 10 mei 2023

Het is een hot topic in onze huidige samenleving: verslaving aan sociale netwerken en internet in het algemeen

Internetverslaving wordt in de psychiatrische literatuur geclassificeerd als een stoornis in de impulsbeheersing

Het is een relatief recent onderwerp; in feite is de term zelf bedacht door Ivan Goldberg in 1995.

Het kan gaan om verschillende soorten disfunctioneel onlinegedrag, waarvan de belangrijkste zijn: pornoverslaving (virtuele seks, pornografie, enz.), pathologisch gokken, verslaving aan sociale netwerken (en dus aan virtuele relaties zoals in het geval van de onderwerp hierboven genoemd), videogames, dwangmatig winkelen, cognitieve overbelasting door de constante en obsessieve zoektocht naar nieuwe informatie.

Gelukkig wordt niet iedereen die het internet gedurende lange perioden gebruikt noodzakelijkerwijs een slaaf ervan, en het is waarschijnlijker dat deze verslaving zich ontwikkelt bij personen met reeds bestaande psychische stoornissen (angst, depressie, andere verslavingen), misschien in stressvolle periodes van het leven en/of bijzonder kritisch voor negatieve gebeurtenissen (sterfgevallen, scheidingen, economische/werkproblemen, enz.). ), ook begunstigd door de anonimiteit die het web biedt en door het gevoel van almacht en bescherming (op het web kan ik doen alsof ik een andere persoon ben en dat mijn echte problemen niet bestaan), wat leidt tot echt sociaal isolement en het contact verliezen met realiteit.

Dit creëert een vicieuze cirkel die iemand ertoe aanzet om troost, recreatie, afleiding en opluchting op het net te zoeken, waarbij de echte ongemakken terzijde worden geschoven, die daardoor niet worden opgelost en in de nabije toekomst weer de kop opsteken.

De meest voor de hand liggende psychofysiologische symptomen van internetverslaving zijn hoofdpijn, tachycardie, visuele stoornissen, slapeloosheid, geestelijke verwarring, geheugenverlies

Het gebruik van internet heeft ongetwijfeld voordelen en de laatste jaren is het verrassend wijdverbreid en onderdeel geworden van ons dagelijks leven, niet alleen dankzij computers, maar ook via smartphones en tablets: waar we ook zijn, we kunnen onze e-mail, krijg toegang tot het laatste nieuws van over de hele wereld, communiceer in realtime met iedereen en wissel informatie en afbeeldingen uit.

Dit alles is erg handig en praktisch, zowel in de privésfeer als op het werk; het belangrijkste is hoe we het gebruiken, aangezien het risico op misbruik net zo eenvoudig is.

In feite zijn er steeds meer gevallen van verslaving die, zelfs in het geval van sociale netwerken, gebaseerd zijn op de gebruikelijke mechanismen die de reeds bekende klassieke verslavingen beheersen (bijvoorbeeld die aan middelen zoals alcohol, drugs, enz.), zoals als die van plezier en tevredenheid.

Daarnaast stuit men op de reeds bekende verschijnselen van tolerantie/abstinentie (de noodzaak om de tijd dat men verbonden is te verlengen om dezelfde bevrediging te bereiken), onthouding (intens psycho-fysiek ongemak als er geen mogelijkheid tot gebruik is) en begeerte, dwz gefixeerde gedachten en onbeheersbare begeerte.

Met betrekking tot onthouding is een speciale term bedacht, nomofobie (van het Engelse 'no-mobile'), of disconnectiesyndroom, dat optreedt bij verslaafden wanneer ze om verschillende redenen geen verbinding kunnen maken met internet (geen lijn, overbelasting, ze hebben smartphone thuisgelaten, lege batterij enz.) en wordt gekenmerkt door angst- en panieksymptomen, uit angst om geen informatie meer te hebben of alleen te zijn.

Net als bij vergelijkbare stoornissen wordt psychotherapie aanbevolen, bij voorkeur cognitieve gedragstherapie, aangezien deze echt effectief is gebleken, om de patiënt te helpen de controle over zijn of haar leven op een duurzame manier terug te krijgen, eventueel met ondersteuning van speciale ondersteuning. groepen die hem of haar aanmoedigen om oude en schadelijke disfunctionele gewoonten op te geven om nieuwe strategieën te ontwikkelen en zich te wijden aan alternatieve plezierige activiteiten, het gebruik van internet beperken en leren om het op een gezonde manier te gebruiken.

Het misbruik van sociale netwerken betreft niet alleen jongeren, zoals we eerder geneigd zouden zijn te geloven, maar ook volwassenen die volgens recente studies gemiddeld 8-9 uur per dag voor een scherm doorbrengen; daarbij is het duidelijk dat er steeds minder tijd overblijft om te besteden aan andere leuke activiteiten, zelfzorg en echte relaties met anderen.

Het komt voor dat de verslaving leidt tot het verwaarlozen van studie of werk, het uitstellen van afspraken of het verwaarlozen van basislevensactiviteiten, zelfs het 'vergeten' te eten en/of te slapen.

Het onderwerp leeft in een parallelle en onwerkelijke wereld, waar alles mogelijk en zeker mooier en aantrekkelijker lijkt; aan de andere kant, juist omdat het een universum is zonder gedefinieerde tijd of ruimte, voelt de persoon zich vrij om alles te doen wat hij of zij wil, zelfs als het in werkelijkheid verboden of verwerpelijk is (bijv. pesten, geweld, pornografie, enz.), ook omdat hij of zij weet dat hij of zij gebaat is bij anonimiteit en een zekere straffeloosheid.

De betekenis van relaties, zoals vriendschap, wordt vervormd en verliest de diepgang en ernst die het zou moeten onderscheiden: iedereen heeft veel 'vrienden' en neemt halfvreemden in vertrouwen, waarbij de 'face-to-face'-relaties, het concrete delen, de uitwisseling van blikken, glimlachen en knuffels die oprechte emoties overbrengen, vervangen door 'emoticons' die vaak verkeerd begrepen of verkeerd geïnterpreteerd worden.

Zelfs binnen koppelrelaties doen zich vaak problemen en ruzies voor, zelfs tot het punt dat ze uit elkaar gaan, aangezien sociale netwerken erg nuttig kunnen zijn in langeafstandsrelaties om contact te houden, maar ze creëren nog steeds kritieke situaties, allereerst de gewoonte om te chatten heimelijk, voor seksuele doeleinden, met andere mensen dan de partner, of men ze nu kent of niet, en misschien dan op zoek naar een ontmoeting (met alle gevaren van dien, vooral voor tieners en vrouwen, op een blind date gaan zonder de minste zekerheid over wie de andere persoon zal zijn).

Maar zelfs zonder tot het uiterste te gaan, bestaat altijd het risico uit elkaar te drijven en de relatie te laten bekoelen, omdat men zich liever wijdt aan virtuele contacten dan aan de persoon naast ons; een andere situatie die zich vaak voordoet, is de verleiding om de partner voortdurend te controleren, dankzij nieuwe technologieën (bijv. geolokalisatie, tijdstip van laatste toegang, kruiscontrole, enz.) om te zien of hij of zij oprecht is en om de vrije loop te laten op iemands vermoedens van jaloezie.

In dit geval kunnen we een ander recent Toscaans nieuwsbericht citeren, over een ijverige jonge man die zijn zwager online probeerde te lokken, met behulp van een vals profiel van een vrouw vergezeld van aantrekkelijke foto's, om zijn trouw te testen en, waarschuw indien nodig zijn zus.

Het bleek ook dat er een bijzonder gebruik was van die sociale netwerken die specifiek betrekking hadden op foto's, waarbij vooral jonge vrouwen lijken te zijn betrokken, namelijk de gewoonte, die het punt heeft bereikt om een echte fixatie te worden, om foto's van elk moment van de dag te posten (bijv. wat men at voor het ontbijt, de kleren die men draagt, enz.) en iemands lichaam, vaak passend genoeg, om het hen gemakkelijker te maken foto's van zichzelf te maken. ) en van iemands lichaam, vaak passend aangepast met speciale filters en/of programma's om er altijd in perfecte vorm uit te zien, wat uiteindelijk verhindert dat men werkelijk leeft en 'aanwezig' is, mentaal en emotioneel, tot het moment dat men geld uitgeeft, om de activiteit die men doet, aan de mensen met wie men dichtbij is.

Een ander nadeel van sociale netwerken, als ze zonder enig criterium worden gebruikt, kan het verlies van privacy zijn, aangezien veel mensen de neiging hebben om zonder filters gevoelige gegevens, informatie en persoonlijke afbeeldingen te publiceren en te delen, die in iemands handen kunnen vallen (gevaar voor -genaamd 'identiteitsdiefstal' of van het meer banale maar irritante klonen van creditcards als men online winkelt op onveilige sites) en in ieder geval op het net blijven en eeuwig gezien worden.

Internetverslaving wordt in de psychiatrische literatuur geclassificeerd als een stoornis in de impulsbeheersing

Het is een relatief recent onderwerp; in feite is de term zelf bedacht door Ivan Goldberg in 1995.

De meest voor de hand liggende psychofysiologische symptomen van internetverslaving zijn hoofdpijn, tachycardie, visuele stoornissen, slapeloosheid, geestelijke verwarring, geheugenverlies

Dit alles is erg handig en praktisch, zowel in de privésfeer als op het werk; het belangrijkste is hoe we het gebruiken, aangezien het risico op misbruik net zo eenvoudig is.

gerelateerde berichten