Osteoporose, laten we het hebben over botfragiliteit

By Cristiano Antonino On Juli 30, 2023

Osteoporose is een ziekte die de botten zwak en broos maakt, zo broos dat een val of zelfs lichte stress zoals bukken of hoesten een breuk kan veroorzaken

Osteoporose-gerelateerde fracturen komen het meest voor in de heup, pols of wervelkolom

Bot is een weefsel dat voortdurend wordt afgebroken en opnieuw opgebouwd.

Osteoporose treedt op wanneer de aanmaak van nieuw bot geen gelijke tred houdt met het verlies van oud bot.

Het is dus een systemische skeletaandoening die zowel mannen als vrouwen treft.

Medicijnen, gezonde voeding en lichaamsbeweging kunnen botverlies helpen voorkomen en/of reeds zwakke botten versterken, en zo preventief werken tegen osteoporose.

Osteoporose, de symptomen

Er zijn meestal geen symptomen in de vroege stadia van botverlies.

Maar als de botten eenmaal verzwakt zijn door osteoporose, kunnen er symptomen optreden, die van persoon tot persoon verschillen:

rugpijn, veroorzaakt door een gebroken of ingeklapte wervel
hoogteverlies in de loop van de tijd
gebogen houding
botten die veel gemakkelijker breken dan verwacht

Diagnose

Er worden verschillende instrumenten gebruikt om osteoporose te diagnosticeren
bloedonderzoeken: (hemochroom met leukocytenformule, elektroforese van serumeiwitten, creatinine, parathormoon, vitamine D 25-OH, anorganisch fosfaat, TSH-reflex en calcium, serumtelopeptide) stellen ons in staat om de toestand van het botmetabolisme te beoordelen en secundaire oorzaken van osteoporose
radiografie: meestal voorgeschreven wanneer de patiënt pijn voelt of in het geval van een breuk, kan het de aanwezigheid van osteoporose aan het licht brengen (in het rapport staat 'tekenen van osteopenie')
MOC (Computerized Bone Mineralometry): dit is de meest geschikte test voor het diagnosticeren van osteoporose, omdat hiermee de botmineraaldichtheid nauwkeurig kan worden gemeten in het gehele skelet of in skeletgebieden die bijzonder gevoelig zijn voor botverlies

Welke behandelingen zijn nuttig bij het bestrijden van osteoporose

Behandelingsaanbevelingen zijn over het algemeen gebaseerd op een schatting van het risico op botbreuk.

Als het risico niet hoog is, zal de behandeling normaal gesproken geen medicijnen bevatten en zich richten op het aanpassen van de risicofactoren.

bisfosfonaten

Voor zowel mannen als vrouwen met een verhoogd risico op fracturen zijn bisfosfonaten de meest voorgeschreven geneesmiddelen voor osteoporose.

Bijwerkingen zijn misselijkheid, buikpijn en brandend maagzuur-achtige symptomen.

Intraveneuze vormen van bisfosfonaten veroorzaken geen maagklachten, maar kunnen tot drie dagen lang leiden tot koorts, hoofdpijn en aanhoudende spierpijn.

Monoklonale antilichamen

Denosumab wordt om de zes maanden toegediend via subcutane injectie.

Recent onderzoek geeft aan dat er mogelijk een hoog risico is op spinal fracturen na stopzetting van het medicijn.

Een zeer zeldzame complicatie van bisfosfonaten is osteonecrose van de kaak.

Dit kan gebeuren na een invasieve tandheelkundige ingreep, zoals het trekken van een tand.

Hormoonvervangende therapie

Hormoonvervangingstherapie (HST) is een medicamenteuze therapie gebaseerd op de toediening van oestrogeen.

Na de menopauze, wanneer het risico op osteoporose groter wordt, produceren vrouwen een laag oestrogeengehalte: met HST is het mogelijk om de typische effecten van de menstruatie (beginnend met opvliegers) te verzachten en tegelijkertijd het ontstaan van osteoporose te voorkomen. osteoporose bij patiënten die er meer kans op hebben.

Osteoporose: risicofactoren

Botten zijn in een constante staat van vernieuwing: nieuw bot wordt aangemaakt en oud bot wordt afgebroken.

Als iemand jong is, maakt het lichaam sneller nieuw bot aan dan dat het oud bot afbreekt en zo de botmassa vergroot.

Na de eerste 20 jaar vertraagt dit proces: de meeste mensen bereiken hun maximale botmassa op de leeftijd van 30 jaar.

Met het vorderen van de leeftijd gaat botmassa sneller verloren dan dat het wordt aangemaakt.

De kans op het ontwikkelen van osteoporose hangt gedeeltelijk af van de hoeveelheid botmassa die in de jeugd wordt bereikt.

Piekbotmassa is enigszins erfelijk en varieert ook per etnische groep.

Hoe hoger de piek, hoe meer botten men 'op voorraad' heeft en hoe kleiner de kans dat men osteoporose ontwikkelt met het vorderen van de leeftijd.

Risicofactoren

Een aantal factoren kan de kans op het ontwikkelen van osteoporose vergroten, waaronder leeftijd, ras, levensstijl en medische aandoeningen en behandelingen.

Sommige risicofactoren voor osteoporose zijn buiten iemands controle, waaronder:

geslacht: vrouwen hebben veel meer kans op het ontwikkelen van osteoporose dan mannen
leeftijd: hoe ouder u wordt, hoe groter uw risico op osteoporose
ras: u loopt een groter risico op osteoporose als u blank bent of van Aziatische afkomst
familiegeschiedenis: als u een ouder of zus heeft met osteoporose, loopt u een groter risico

Hormoonspiegels

Osteoporose komt vaker voor bij mensen die te veel of te weinig hormoon in hun lichaam hebben.

In het bijzonder hebben verlaagde niveaus van geslachtshormonen de neiging om het bot te verzwakken.

Bovendien zijn verlaagde oestrogeenspiegels bij vrouwen in de menopauze een van de sterkste risicofactoren voor het ontwikkelen van osteoporose.

Mannen ervaren een geleidelijke verlaging van de testosteronspiegel naarmate ze ouder worden.

Prostaatkankerbehandelingen (die de testosteronspiegel bij mannen verlagen) en borstkankerbehandelingen (die de oestrogeenspiegels bij vrouwen verlagen) zullen waarschijnlijk botverlies versnellen.

Overmatige hoeveelheden schildklierhormoon kunnen ook botverlies veroorzaken.

Dieetfactoren

Osteoporose komt vaker voor bij mensen die:

een lage calciuminname: een levenslang calciumtekort speelt een rol bij het ontstaan van osteoporose. Een lage calciuminname draagt bij aan een verminderde botdichtheid, vroegtijdig botverlies en een verhoogd risico op fracturen;
voedingsproblemen: ernstige beperking van de voedselinname en ondergewicht verzwakken de botten bij zowel mannen als vrouwen;
gastro-intestinale chirurgie: chirurgie om de maag te verkleinen of een deel van de darm te verwijderen, beperkt de beschikbare oppervlakte om voedingsstoffen, waaronder calcium, te absorberen.

Steroïden en andere medicijnen

Langdurig gebruik van orale of geïnjecteerde corticosteroïden, zoals prednison en cortison, verstoort het botreconstructieproces.

Osteoporose is ook in verband gebracht met medicijnen die worden gebruikt om te bestrijden of te voorkomen

krampen
gastro-oesofageale reflux
kanker
transplantaat afwijzing

Het risico op osteoporose is groter bij mensen met gezondheidsproblemen zoals:

coeliakie
inflammatoire darmziekte
nier- of leverziekte (vooral cholestatische)
kanker
lupus
multipel myeloom reumatoïde artritis

Ten slotte kunnen bepaalde slechte gewoonten het risico op osteoporose verhogen

sedentaire levensstijl: mensen die veel tijd zittend doorbrengen, hebben een hoger risico op osteoporose dan degenen die actiever zijn. Alle gewichtdragende oefeningen en activiteiten die het evenwicht en een goede houding bevorderen, zijn gunstig voor de botten, maar lopen, rennen, springen, dansen en gewichtheffen lijken bijzonder gunstig te zijn;
overmatig alcoholgebruik: regelmatige consumptie van meer dan twee alcoholische dranken per dag verhoogt het risico op osteoporose;
tabaksgebruik: de exacte rol van tabak bij osteoporose is onduidelijk, maar het is aangetoond dat het gebruik ervan bijdraagt aan botzwakte.

Complicaties

Botbreuken, vooral in de wervelkolom of heup, zijn de ernstigste complicaties van osteoporose.

Heupfracturen worden vaak veroorzaakt door een val en kunnen leiden tot invaliditeit en zelfs een verhoogd risico op overlijden binnen het eerste jaar na het letsel.

In sommige gevallen kunnen wervelfracturen optreden, zelfs als de persoon niet gevallen is.

De botten waaruit de wervelkolom (wervels) kunnen ook verzwakken tot het punt van afbrokkelen, waardoor rugpijn, lengteverlies en een voorovergebogen houding ontstaan.

Osteoporose - hoe het te voorkomen

Een goed dieet en regelmatige lichaamsbeweging zijn essentieel voor het behoud van gezonde botten gedurende het hele leven.

Eiwit

Eiwit is een van de bouwstenen van botten.

Er is echter tegenstrijdig bewijs over de invloed van de eiwitinname op de botdichtheid.

De meeste mensen krijgen veel eiwitten binnen via hun voeding, anderen krijgen te weinig binnen.

Het heeft niets te maken met hoeveel vlees men eet: vegetariërs en veganisten kunnen voldoende eiwitten in hun dieet krijgen als ze bewust op zoek gaan naar geschikte bronnen zoals soja, noten, peulvruchten, zaden voor veganisten en vegetariërs en zuivelproducten en eieren voor vegetariërs.

Oudere mensen hebben echter de neiging om minder eiwitten binnen te krijgen en hebben daarom suppletie nodig.

Lichaamsgewicht

Ondergewicht verhoogt de kans op botverlies en botbreuken, maar het is ook bekend dat overgewicht het risico op breuken vergroot.

Daarom is het handhaven van een geschikt lichaamsgewicht goed voor uw botten en voor uw gezondheid in het algemeen.

Calcium

Mannen en vrouwen tussen de 18 en 50 jaar hebben 1,000 milligram calcium per dag nodig.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Deze dagelijkse hoeveelheid loopt op tot 1,200 milligram wanneer vrouwen 50 worden en mannen 70.

Goede bronnen van calcium zijn onder meer:

magere zuivelproducten
donkergroene bladgroenten
ingeblikte zalm of sardines met botten
sojaproducten zoals tofu
granen verrijkt met calcium
sinaasappelsap

De totale calciuminname, uit supplementen en voeding, mag niet hoger zijn dan 2,000 milligram per dag voor mensen ouder dan 50 jaar.

Vitamine D

Vitamine D verbetert het vermogen van het lichaam om calcium op te nemen en verbetert de botgezondheid op tal van manieren.

Mensen kunnen een deel van de vitamine D die ze nodig hebben uit zonlicht halen, maar dit is misschien geen goede bron als je op hoge breedtegraden woont, aan huis gebonden bent, regelmatig zonnebrandcrème gebruikt of de zon vermijdt vanwege het risico op huidkanker.

Om voldoende vitamine D binnen te krijgen om de botten gezond te houden, wordt daarom aanbevolen dat volwassenen tussen de 51 en 70 jaar dagelijks 600 internationale eenheden (IE) en 800 IE na de leeftijd van 70 innemen via voeding of supplementen.

Mensen zonder andere bronnen van vitamine D en vooral met beperkte blootstelling aan de zon kunnen een supplement nodig hebben.

De meeste multivitamineproducten bevatten tussen de 600 en 800 IE vitamine D.

Tot 4,000 IE vitamine D per dag is veilig voor de meeste mensen.

Oefening

Oefening kan helpen bij het opbouwen van sterke botten en het vertragen van botverlies.

Lichaamsbeweging is goed voor uw botten, ongeacht wanneer u ermee begint, maar u zult er het meeste profijt van hebben als u regelmatig begint met trainen als u jong bent en dit uw hele leven volhoudt.

Idealiter zouden krachttrainingsoefeningen gecombineerd moeten worden met gewichtdragende en evenwichtsoefeningen.

Krachttraining helpt de spieren en botten van de armen en de bovenrug te versterken.

Oefeningen onder belasting, zoals wandelen, joggen, hardlopen, traplopen, touwtjespringen, skiën en high-impact sporten, tasten vooral de botten van de benen, heupen en onderrug aan.

Ten slotte kunnen evenwichtsoefeningen zoals tai chi het risico op vallen verminderen, vooral bij het ouder worden.

Zwemmen, fietsen en trainen op machines kan een goede cardiovasculaire training zijn, maar verbetert de botgezondheid niet.